Mijn bril is al een tijd niet meer in orde. ’t Is te zeggen, kapot. Er zit zo’n polarisatielaag op en die is er bijna helemaal afgebladderd, de dinges aan de neus zijn eraf gevallen, het frame staat scheef: ’t is ternauwernood dat hij niet met plakband aan elkaar hangt. 

En ook, daar nog naast: ik zie er niet goed meer mee. Mijn zonnebril van een jaar of zes geleden, die van hetzelfde voorschrift kwam als mijn gewone bril (en dus van een opmeting een jaar of acht geleden of zo), die is nog volledig in mint condition, en daar zie ik ook niet goed meer mee, dus ’t is wel degelijk aan mijn ogen gelegen. 

Een paar maand geleden werd het plots erger: op erg korte tijd zag ik gelijk veel minder goed — en een bezoek aan de oogmeester later is het bevestigd.

’t Heeft met de leeftijd te maken: in plaats van -10 en -12 of iets in die zin, heb ik plots maar -9 en -9.5. En wat nog veel vreemder is: mijn astigmatisme is helemaal veranderd ook: de cilinder in mijn linkeroog bijvoorbeeld, die is 90° gedraaid. 

Wat dus wil zeggen dat ik niét meer kan focusseren, zelfs als mijn bril de juiste sterkte zou hebben.

Maar kijk, als ik mijn bril omkeer en 90° draai, dan zie ik wel goed. En binnenkort heb ik een nieuwe bril en kan ik weer min of meer zonder hoofdpijn aan de computer zitten. 

(Nu nog de montuur terugvinden die ik maanden geleden op het internet kocht en veilig weggelegd had, godweetwaar.)