Ik ga jaarlijks op controle, wegens Antecendenten In De Familie met blind worden en zo.

Ik doe om de twee jaar zo’n onderzoek met oogdruppels waar ik dan een halve dag wazig van zie, en ook om de twee jaar (afwisselend met het andere onderzoek) een gezichtsveldonderzoek. ’t Is al jaren dat ik in de gevarenzone zit met de stand van zaken van mijn oogzenuw, maar blijkbaar is de grafiek niet gekalibreerd voor zwaar bijziende mensen (misschien omdat het normaal gezien oudere mensen overkomt), dus kan er niet enorm veel gezegd worden tenzij het allemaal plots veel sneller zou veel verslechteren.

En dan blijft het gewone oogonderzoek dus over. Ik had al ergens het idee dat ik misschien wel zou moeten beginnen aan bifocaal en alles, maar neen: zowel voor veraf als voor dichtbij haal ik het maximum van de punten.

Dat voelt raar aan, want ik weet dat ik slechter zie dan vroeger. Zowel van ver, waar ik al een tijd mijn bril scheef op mijn hoofd moet zetten praktisch tegen mijn oogbol om de tv te zien vanuit de zetel, als van dicht, waar ik al een tijd mijn bril moet laten zakken naar het midden van mijn neus om zonder hoofdpijn kleine letters te lezen.

Maar bon.

We gaan niet klagen, we gaan niet klagen. Ik zal ook dit jaar wellicht niet plotsklaps blind worden. Tenzij ik plots lichtflitsen zie of grote donkere vlekken, dan moet ik dringend terug naar de oogmeester.