Soms voel ik mij echt zeer, zeer oud. Als ik nog gewoon weblogs lees via een feedreader, bijvoorbeeld.

Ik doe dat met Feedly omdat Google verdomme Google Reader heeft doodgemaakt in 2013, maar voor de rest is het eigenlijk nog altijd precies zoals het meer dan tien jaar geleden was.

De indeling van wat ik lees, is nog altijd zoals ze was, te beginnen bij 0–Mensen die ik ken tot aan 9–Voedsel. Er zijn wel veel dingen bijgekomen, en hier en daar ook dingen weggesmeten.

“Mensen die ik ken” is nog het minst veranderd: het is daar vooral een kerkhof van tientallen en tientallen blogs die al geen jaren en jaren meer aangeraakt zijn, of die gewoon spoorloos van het internet verdwenen zijn, met hier en daar eens eentje dat om de zoveel weken, maanden of jaren een tekentje van leven geeft.

Praktisch iedereen die ik de afgelopen denk ik tien jaar heb leren kennen, die zouden wel gek zijn om nog zoiets antediluviaans als een weblog te beginnen. Twitter, ja. Hier en daar af en toe eens een post op Medium of gelijkaardige. En dinges, TheFacebook, natuurlijk. Veel TheFacebook.

Wat een idee ook, om zomaar in de leegte te blijven schrijven, elke dag.

Het zou nog iets anders zijn als ik mijn gedacht zou zeggen over de dingen die er voor mij écht toe doen, of als ik zou schrijven over hoe ik me écht voel. Niet dat het dan veel interessanter zou worden, daar niet van. Misschien zou het wel onderhoudender zijn.

Helaas: dáár lezen dan weer net iets te veel mensen wat ik schrijf. (Waarbij “net iets te veel” gedefinieerd kan worden als “minstens één persoon die niet mezelf is”, zó enorm veel illusies maak ik me niet in tijden van clickbait-kneejerk-reacties.)

Ik heb ook niet veel zin om me aan de handboeken voor goede blogs te houden (een niche kiezen en ervoor gaan, iets dat u definieert en uniek maakt, naar events gaan, giveaways doen, altijd eindigen op een vraag die commentaren lokt genre “En jij? wat vind jij van [vul iets in]? Denk je dat het [optie a] of [optie b] moet zijn? Laat iets weten in de comments!“), en ik heb vooralsnog wel veel inspiratie maar geen zin om een boek schrijven — dus blijft het vrees ik meer van dit, de volgende vijftien jaar.

En jullie? Wat denken jullie? Zijn er nog goede blogs die ik zou moeten lezen? Of zijn het alleen nog vrouwen* die blogs doen, tegenwoordig? Laat iets weten in de comments!

* Waarmee ik geenszins wil insinueren dat vrouwen geen goede blogs zouden kunnen hebben, maar een beetje controverse in zo’n vraag-naar-het-publiek is goed, ’t schijnt.

[ik ben zó oud dat ik bovenstaande paragraaf in <small> wou zetten, maar dat werkt niet meer tegenwoordig, het moest <p style=”font-size: 0.8em”> zijn. bugger]