Deze week ga ik nog eens een poging doen om voldoende te slapen.

Acht uur slaap, zegt de regel, maar die haal ik in de verste verte niet, en dus had ik mijn uurwerk op zeven uur slaap gezet. En dat lukt dus ook niet.

Het is lang niet zo erg als een paar jaar geleden, toen ik een jaar of drie of zo geen enkele nacht meer dan een half uur aan een stuk kon blijven slapen, maar het loopt toch ook een beetje de spuigaten uit. In de regel veel te weinig slapen, en dan om de zoveel tijd eens een halve dag in mijn bed blijven liggen, dat is niet echt houdbaar.

’t Ambetante, weet ik uit bittere ervaring, is dat als ik helemaal mijn goesting zou doen, dan kom ik op dagen van 25-26 uur uit, waarbij ik elke dag een uur of twee later ga slapen en ook een uur of twee later opsta. Ik heb dat ooit eens een paar maanden aan een stuk gedaan toen Sandra in Finland zat met Erasmus, en dat is dus ook niet echt doenlijk.

En als ik op tijd en uitgeslapen wakker ben, dan houd ik het te lang uit, waardoor ik de dag veel te weinig uitgeslapen ben, maar toch nog wakker blijf, en dan aaaaargh.

Geen idee hoe andere mensen dat doen, maar ik ga toch eens iets proberen. Vroeger naar bed gaan, wat lezen, en dan ergens voor middernacht slapen, wie weet lukt dat wel.