We zijn vanmorgen naar de bank gegaan en haja, onze lening loopt af en we gaan dan maar een nieuwe lening aangaan.

’t Is gelijk een steen die tegelijkertijd van onze rug afrolt, en er meteen weer oprolt: nog twee maand en we waren af van de lening van 1998, maar nu komt er een gelijkaardig bedrag gewoon weer bij.

Aan de andere kant: dat wil ook zeggen dat we nu voor ’t echt gaan werken aan het huis.

Het dak (na twintig jaar eindelijk geen lekken meer als het hard regent). De voorgevel (na twintig jaar eindelijk geen vleeskleurige gevel meer met stukken die naar beneden vallen). De badkamer (na twintig jaar eindelijk een douche). Onze slaapkamer (na twintig jaar eindelijk een kleerkast).

En als we toch bezig zijn, het toilet beneden afwerken. Het toilet boven afwerken. De douche boven installeren. De vloer in de kinderkamers leggen. Het plafond in het achterhuis pleisteren. Chauffage in de keuken en in de slaapkamer installeren. Licht in de veranda.

En de tuin, natuurlijk. Al zal dat niet in de lening zitten wegens niet mogelijk, ’t schijnt. Tenzij misschien als het harde harde werken zijn, zoals riolering en dergelijke.

Ik begin alvast te dromen van een huis dat pakweg eind volgend jaar helemaal in orde is. Ik kan het mij niet inbeelden, eigenlijk.