Kunst, dames en heres

Ik heb het geluk gehad (vooral vroeger dan) redelijk wat uitstekende concerten meegemaakt te hebben, in allerlei verschillende genres. Gemiddelde optredens ook, en soms wel wat slechte ook.

Vandaag kwam ik dit tegen:

Dat doet me terugdenken aan die keer dat John Zorn op Gent Jazz was. Ik dénk dat het 2006 was, met Acoustic Masada. Het kan ook 2003 geweest zijn met Electric Masada.

Masada, op plaat, vond ik echt wel goed. John Zorn: ontegensprekelijk grote meneer. Maar live: wat een absoluut complete rotzooi, die avond.

Het kan gelegen hebben aan de akoestiek, het kan gelegen hebben aan het schijtpubliek (godenverering voor De Grote John Zorn, en het dat het vulgus pecum niets anders mocht doen dan in beweegloze vervoering luisteren naar het gekrijs en gepiep van de Meester): ik herinner het mij als zo ongeveer het slechtste dat ik ooit meegemaakt heb.

En ik was het allemaal al vergeten tot ik het filmpje hierboven zag. Brrr.

Update oh en check it out: het voordeel van een web blog te hebben — dit is wat ik er van vond de avond zelf. Het was Acoustic en slecht. En het was toen nog Blue Note Records Festival.