Ik was er vanmorgen 100% van overtuigd dat het zaterdag was, maar het was al zondag.

Dat is geen goed teken, vermoed ik.

Ook geen goed teken: ik vind mijn schoenen niet meer. Ik weet zeker dat ik twee paar schoenen heb die bruikbaar zijn — wat zeg ik, bruikbaar? die nog nooit gedragen zijn! — maar ik weet van ver noch van dicht waar ze zouden kunnen zijn. Ze hebben maanden en maanden en maanden onderaan de trap gestaan in de keuken, tot Sandra zei dat ik ze écht moest opruimen, en nu weet ik niet meer waar ze zijn.

Nog een week om ze te vinden, anders ga ik op mijn sletsen op vakantie.