Het was tijd, vond ik, om eens wat moeite te doen om iets beter te leren kennen.

Ik heb jaaaaaaren geleden nog veel dingen gedaan met 3D Studio. Voor DOS. In euh begin van de jaren 1990. Gekraakte versies natuurlijk — incluis die versie die leek alsof ze werkte maar na een paar duizend bewerkingen heel uw mesh onherroepelijk om zeep maakte — joy!

Daarna overgestapt op 3D Studio Max op Windows, wat gedefeld in Softimage en veel later zelfs nog wat in Cinema4D.

Om de zoveel tijd keek ik ook wel eens naar Blender, maar het verschil in gebruiksvriendelijkheid tussen de vroegste versies van Blender en toen 3ds Max was echt te groot.

De afgelopen pakweg vijf zes jaar, als ik om de één of andere reden iets in 3D nodig had, was het wél Blender, maar echt serieus verdiepen was er nooit echt bij. En dus was het altijd veel gegoogle om de kleine prutsen te doen die ik nodig had, en dan weer lang niets.

Ik wou eind vorige week een eenvoudig ding in 3D hebben, en het stak mij enorm tegen dat ik Blender niet in de vingers had. En dus heb ik er een paar uur in gestoken. Met goed gevolg: het begint te komen. Principes blijven principes natuurlijk, maar het is de handeling van de keyboard shortcuts en de muis en de interface.

Vandaag heb ik zeker zes uur gewerkt aan iets en het was redelijk in orde, al zeg ik heb zelf: mijn bureau in 3D met propere textures en alles. Ik wou dat ik het kon tonen, maar ik had de laatste keer gesaved na drie kwartier en een paar uur later is Blender gecrasht.

Ik had niet minste goesting om het allemaal opnieuw te doen — dit is wat ik gesaved had. Ziet, ’t is een monitor die licht geeft in het donker. 🙂

• 

• 

Ik had het bureau opnieuw gedaan want het was niet goed gedaan (zie hoe de texturing fout gaat), en ik had met veel zorgvuldigheid nog twee monitors gemaakt die helemaal anders waren, en mijn micro, en mijn laptop, en mijn keyboard.

Ahem ja. Ook dat is dus een les die ik vergeten was van 3D-programma’s sinds 3D Studio: voortdurend saven. 🙂