Kijk nu! Er komen zowaar twee kleine habaneroplantjes uit de grond! Het heeft lang genoeg geduurd. Ik wist dat het langer wachten was dan bij tomaten, maar dit heeft bijna een maand geduurd, begot.

Het blijft wat zoeken met water geven — ik ben altijd bang dat ze ofwel te veel ofwel te weinig krijgen, maar hey, de tomaten blijven proper groeien en zolang ze dat doen, maak ik mij niet té veel zorgen.

Het enige is dat ik die zaadjes best veel methodischer had gezaaid dan gewoon wat rondsprinkelen. Zoals ze nu zijn, staan de plantjes veel te dicht bij mekaar voor mijn goesting. Van zodra ze hun tweede koppel echte bladeren hebben, ga ik ze apart zetten denk ik. En dan zien hoe het verder evolueert. Als ze het overleven, weet ik nú al dat ik veel te veel tomaten heb voor onze minuscule tuin. 🙂