Het is het einde van de negentiende eeuw, en er zijn geen heksen meer. Er waren in de wereld van The Once and Future Witches vroeger wel echte heksen die echte magie deden, en vrouwen waren koninginnen en schrijvers en wetenschappers, maar ergens in de zeventiende eeuw is daar allemaal een einde aan gekomen, met massale heksenverbrandingen en mannen die het heft in handen hebben genomen.

Maar dit is het einde van de negentiende eeuw en de wereld ziet er min of meer uit zoals die bij ons was op het einde van de negentiende eeuw: industrialisatie, en het begin van de strijd om vrouwenkiesrecht. Er zijn hier en daar nog wat overblijfselen van magie, overgeleverd van grootmoeder op kleindochter: kleine spreuken om de melk niet te doen overkoken, om een paard rustig te krijgen, om planten beter te doen groeien.

Het verhaal draait rond drie zusters: Beatrice Belladonna, Agnes Amaranth en James Juniper, die elk op hun beurt om elk hun eigen redenen weggevlucht zijn van hun geboortedorp. Hun moeder is gestorven bij de geboorte van Juniper, en ze hebben heel hun jeugd rondgehangen bij hun grootmoeder, die geen échte heks was, maar er toch meer van afwist dan veel anderen.

Beatrice werkt in een bibliotheek, en probeert te vergeten dat ze op vrouwen valt. Agnes werkt in een fabriek (denk Triangle Shirtwaist Factory van omstandigheden, vóór de brand dan wel). En Juniper is net toegekomen in de stad, nadat ze hun vader heeft vermoord.

Op een zekere dag komen ze elkaar na jaren weer tegen, op het moment ze (samen? of Beatrice alleen?) zonder goed te weten hoe even het beeld van een toren hebben doen verschijnen in het midden van de stad.

Het gaat expliciet over gender en rechten en LGBTQ+ issues en ik vond het een magisch boek, met drie onvergetelijke hoofdpersonages. Meer dan veel traantjes geplengd. Meer dan veel aangeraden.

Altijd bijzonder grappig trouwens om bij boeken als dit, waar het zoals gezegd echt héél expliciet gaat over dingen waar men vijftien jaar geleden niet echt zo hard van wakker lag, naar de één-ster-reviews te kijken. Dan komt ge altijd de meest toxische commentaren tegen van mensen die vinden dat het niet genoeg is. Ik pik er at random eentje uit, van een persoon die er niet in geslaagd is het boek uit te lezen, maar wel pagina’s lang kan klagen:

The only reason I didn’t finish it was because it was actively making me uncomfortable and becoming a detriment to my mental health. […] As a non-binary person of colour, this book just reeked of white feminism. James Juniper is very much a “not like other girls” character, Agnes reminds me of a typical liberal white woman, and while Beatrice is the most “progressive” character —she is in love with a black woman and occasionally ruminates on the absurdity and inconvience that is racism— she is as interesting as cardboard. […] [niet mijn opinie, maar hey]

To set a book during the suffragette movement without addressing the blatant racism and transphobia that is prevalent among prominent suffragists, is to ignore the glaring elephant in the room. […] [dit is niet waar, het komt voortdurend aan bod]

The characters do make an effort to invite some black people, yet the prominent figure within their community, conveniently declines and therefore they are left with an all white association [totaal het omgekeerde van waar, zoals de persoon had geweten als die meer dan de helft van het boek had gelezen]

Ultimately, this book is a good reflection of my problems with most “feminist” books written by white women. I simply have no empathy for the woes of white women, particularly when their version of feminism is achieving the same privileges afforded to white men. [zucht]

Dit boek krijgt één ster, maar de onverholen rolbevestigende softporno van From Blood and Ash krijgt dan wel weer vier sterren. Ik word daar wat moedeloos van, van dit soort mensen.

Zoals het hoort, sluit de reviewer uiteraard af met een reeks trigger words. Ik doorstreep waar ze het fout heeft, dat ge zelf gewaarschuwd zijt:

TW // Child abuse, both physical and psychological; parental death; arrest and imprisonment; mind control; pregnancy and childbirth, including forced hospitalization; racism (not challenged); sexism; homophobia, both external and internalized; threat of sexual assault, averted; torture (mostly off-the-page, but alluded to); execution (attempted); child abandonment; major character death.

Ik had er nog een hele reeks trigger words aan kunnen toevoegen, trouwens.



Reacties

2 reacties op “The Once and Future Witches”

  1. Merci voor de tip. Ik heb deze vorige week gelezen, en het is inderdaad een fijn boek. Ik vond het qua stijl wel onevenwichtig, alsof er nog wel eens een redacteur over had mogen gaan, en veel verwijzingen vond ik een beetje goedkoop en onnodig (Vergilius, anyone?), en ondanks je kritiek op de kritiek vind ik ook wel dat er een wat belegen maatschappijbeeld uit spreekt, en dat sommige belangrijke personages inderdaad te vlak zijn. Maar het was wél erg fijn om te lezen, en bij momenten waren lange passages ook echt zeer, zeer goed geschreven. Las je de boeken van Madeline Miller al? “Circe” is een hervertelling van de Odysseia, en vind ik qua heksenverhaal erg beklijvend, maar nog meer haar “The Song of Achilles”, uit het perspectief van Patroklos. Fantasisch mooi. Tranen gegarandeerd.

  2. […] aangeraden wellicht omdat ik The Once and Future Witches gelezen had, dacht […]