Mij aangeraden wellicht omdat ik The Once and Future Witches gelezen had, dacht ik.

Wel… ’t is meer Harry Potter met wat meer romance erin dan The Once and Future Witches.

Elloren Gardner groeit samen met haar broers op bij hoor oom. Haar ouders zijn overleden; de moeder van haar oom was Carnissa Gardner, de Black Witch uit de titel.

Black Witch, in deze context, is een soort eretitel voor een bijzonder zeer machtige heks. De natie waarin ze leven heet Gardneria, wat al iéts zegt over hoe belangrijk de familie Gardner is. De Gardners hebben niet zo veel generaties geleden een rijk uit de grond gestampt, dat gebaseerd is op –tja– racisme. Zij, de Gardnerians, zijn beter dan alle anderen.

Die anderen, dat zijn allerlei, en ze wonen elk in hun eigen rijk, al is er natuurlijk veel georgrafishce mobiliteit ook: er zijn Elfen (van allerlei soorten), er zijn weerwolven (iedereen kan een weerwolf worden, het is genoeg om bij volle maan gebeten te worden), er zijn ‘Kelten’ (gewone mensen dus), er zijn amazones (iedereen kan amazone worden, op voorwaarde dat ge geen man zijt), en er zijn nog een resem andere intelligente wezens.

Op dit moment zijn de Gardnerians de machtigste natie, maar een paar generaties geleden werden ze zwaar onderdrukt door de Kelten, en die werden dan weer onderdrukt door de Elfen, en als een mens maar ver genoeg kijkt, werd iedereen ooit wel vervolgd door iedereen anders om allerlei redenen.

En de clou is dat het een beetje is zoals in ex-Joegoslavië: formeel zijn er natuurlijk verschillende groeperingen rond allerlei breuklijnen, maar eigenlijk is mengeling meer de regel dan de uitzondering.

Dat is heel duidelijk bij de weerwolven en de amazones — die kunnen zowel elf als kelt als wat dan ook zijn — maar het is zelfs nog véél duidelijker bij de groep die het zelf het minst aanvaardt: de Gardnerians zijn noch mens, noch elf, maar een hybride van boomelfen en mensen. Ze geven licht in het donker, om maar iets te zeggen.

Dus ja, Elloren groeit op in een behoorlijk letterlijk racistische context. De Gardnerians drijven het zo ver dat ze meisjes en jongens via een soort magische band verbindt met elkaar: ze zijn dan méér dan getrouwd, ze kunnen geen sex meer hebben met iemand anders zonder voor de rest van hun leven verschrikkelijke pijnen te lijden.

De zus van de oom van Elloren woont in de hoofdstad en zit in het equivalent van de regering. Zij wil niet liever dan dat Elloren een goede match maakt en dan kinderen heeft met veel magie.

Ah ja, want er is ook magie mee gemoeid. Kinderen worden zeer jong getest of ze affiniteit met enige vorm van magie hebben (aarde, lucht, water, licht, dat soort zaken). Elloren is getest door haar oom, blijkt enorm krachtig te zijn, maar omdat hij bang is dat ze zou misbruikt worden door zijn zus, besluit hij er haar niets van te zeggen en Elloren te doen geloven dat ze wel potentieel heeft maar dat het er niet uit kan komen.

Lang verhaal kort; Elloren belandt op haar zeventiende op de universiteit en in een poging haar te verplichten die verbinding aan te gaan, dwingt Ellorens tante haar om in de keuken te werken en samen te wonen met de ergste van de ergste wezens: Icarals, wezens met vleugels die door letterlijk iedereen gehaat worden.

Shenanigans ensue.

Niet meesterlijk goed, maar toch veel beter dan Harry Potter.