Ik zat aan tafel met mijn jongste dochter toen ik aan het einde van dit boek kwam. Ik heb heel, héél luid geroepen en het tafelblad een stamp gegeven: dit bleek verdomme géén trilogie te zijn, maar minstens een reeks van vijf!!!! boeken.

Fuck!

Het vorige boek was geëindigd met miserie alom, en Elloren heeft geen andere keuze dan hulp te gaan vragen bij Lukas Grey, de laatste persoon waar ze eigenlijk bij wil zijn. Shenanigans, ge hoort het mij al zeggen, ensue. Voor één keer niet voorspelbaar — of misschien moet ik zeggen: zó voorspelbaar dat het niet meer voorspelbaar was, maar dan toch wel weer, maar dan toch weer niet.

Oh, en ondertussen heeft ze door dat zij wel degelijk de Black Witch is, maar slaagt ze er niet in om haar enorme kracht te controleren. Cue trainingmontage.

Het blijft onderhoudend. Ik zou wel graag gehad hebben dat boek vier en boek vijf er al waren geweest.