Tot ik weer bij Namahn begin te werken iets meer dan drie jaar geleden, had ik hier en daar eens Axure gebruikt. En dan werd het op korte tijd het programma dat ik het meest gebruikte op een doorsnee werkdag.

Ik had er natuurlijk wel ooit in geprutst, maar het is maar door het dag in dag uit te gebruiken dat een mens écht iets leert gebruiken: het duurde niet zeer lang voor ze mij eigenlijk geen dingen meer konden uitleggen over Axure.

Van tijd tot tijd deed ik ook wel eens iets in Figma, maar ‘t was toch echt mijn ding niet wegens té simpel en onhandig. Tot we een paar jaar verder waren en Figma stampensvol automagische dingen zat, en de voordelen het begonnen te halen van de nadelen.

En nu is het Figma waar ik minder en minder over kan uitgelegd worden.

Het eindigt niet, vermoed ik. Ik vraag mij af wat het volgende zal zijn in dat soort programma’s.