Ziet ziet, ‘t is nog eens een écht jeugdboek. Voor tieners en ouder.

Allie en Nick zitten in hun respectievelijke auto’s als die frontaal tegen elkaar rijden. Ze worden wakker in een bos, zonder spoor van hun familie.

Blijkt dat ze in Everlost zitten: een wereld die bovenop onze wereld ligt. Ze zijn niet levend, maar ze zijn ook niet dood. Ze kunnen niet interageren met de levende wereld — erger nog: alleen op plaatsen die op de één of andere manier van de levende wereld ook in Everlost zijn terechtgekomen kunnen ze blijven staan. Elders zinken ze langzaam in de grond.

Alleen mensen jonger dan pakweg 15 kunnen in Everlost terechtkomen. Maar eens in Everlost, kunnen ze bij wijze van spreken eeuwig ‘leven’ — wat het een onvermijdelijk Lord of the Flies-gehalte geeft, met ‘kinderen’ die honderd of meer jaar lang macht verwerven en zo.

Hier en daar komen ook niet-mensen uit de echte wereld in Everlost terecht. Kleine stukjes wereld, waar iemand stierf, soms hele grote stukken, zoals heel Atlanta dat in de Amerikaanse Burgeroorlog bijna helemaal vernield raakte, maar ook soms andere dingen: een fiets waar iemand heel hard aan gehecht was, een verjaardagstaart, een favoriet boek. En vreemd genoeg: alles fortune cookies.

Uitstekend gemaakte personages, ook de slechteriken. Zo is Mary Hightower fascinerend: (na een tijdje) overduidelijk slecht, maar helemaal voor haar eigen redenen, en helemaal begrijpbaar.

De meeste kinderen — ook Nick, maar niet Allie — hebben de neiging alles te vergeten en uiteindelijk in een soort eeuwige routine te verzeilen. Dat blijkt niet echt de bedoeling te zijn van Everlost (als er al een bedoeling is), maar welbewust in de hand gewerkt te worden door Mary.

Spannend. Interessant. Wijs.

2 reacties op “Skinjacker #1: Everlost”

  1. Leuk dat je mijn enthousiasme deelt! Ik heb trouwens de Ness-trilogie die ik je aanraadde eens herlezen, en die blijft qua premisse erg goed, maar is wel traag. Niettemin ben ik benieuwd naar wat je kritiek op de inhoud zal zijn, want die komt er zeker. Als je liever een kortere van Ness leest, dan is “Release” misschien ook wel wat. En, iets helemaal anders: How I Live Now van Meg Rosoff. Bedwelmend vond ik die. Maar dus zeker ook Skippy Dies lezen 🙂

Reacties zijn gesloten.