Hoezee space opera! Wijdse vistas! Vreemde culturen! Verre toekomsten! Mysterieuze aliens!

Op de cover zegt Ann Leckie dat ze het een fantastische boek vindt, en wat ik gelezen heb van Ann Leckie vind ik fantastisch, dus hey.

Het verhaal speelt zich af in een verre toekomst, waar mensen verspreid zijn over de melkweg. Eén van de keuzes die een auteur moet maken, is de manier waarop transport gebeurt (beperkte FTL zoals Star Trek’s hyperspace, quasi onbeperkte FTL zoals bij Star Wars, jumpgates of stabile wormholes zoals in DS9, WH40K en Expanse, of gewoon géén FTL of shortcuts zoals de Nauvoo in Expanse, of pakweg Seveneves en stapels andere generatieschipverhalen).

Hier zijn het stabiele wormholes en gewoon snelle conventionele schepen, maar wél FTL voor informatie.

Het “Empire” waarvan sprake is Teixcalaan: een soort mengeling van de Azteken (bloedoffers!) en Byzantium (hiërarchie, al wat niet Teixcalaan is, is barbaars en eigenlijk nauwelijks de moeite waard om mee te spreken.

Mahit Dzmare woont op een klein onafhankelijk ruimtestation, met een paar tienduizend mensen. Ze graviteren rond Teixcalaan, dat immens veel invloed heeft op cultuur en leefwereld, maar weigeren er deel van uit te maken. Wat haar cultuur speciaal maakt, is dat ze technologie uitgevonden hebben om persoonlijkheden op te slaan en door te geven. Zo kunnen piloten hun ervaring doorgeven aan hun opvolgers — of, zoals in het geval van Mahit Dzmare: zo kan de vorige ambassadeur bij Teixcalaan zijn ervaring doorgeven aan zijn opvolgsters.

Enige probleem: de vorige ambassadeur is gestorven en het is al tien jaar geleden dat hij het laatst een backup genomen had. wat wil zeggen dat Mahit met slechts vijf jaar ervaring naar Teixcalaan vertrekt. Waar al snel blijkt dat haar voorganger vermoord is. En dat hij blijkbaar zowel vrienden als vijanden gemaakt heeft op de hoogste niveaus van Teixcalaan.

Teixcalaan, dat al 80 jaar in vrede leeft, maar geleid wordt door een keizer die op sterven na dood is. En waar allerlei poltieke machinaties aan de gang zijn, waar Mahit vrijwel meteen in betrokken wordt.

Spannend. Uniek. Fijne personages. Verhaal dat u geen moment loslaat. Het is inderdaad “all-around brilliant”, zoals Leckie zegt. Zeer aangeraden.