Mijn uurwerk zegt mij dat ik een degelijke tot goede nacht heb gehad, met een groen sterretje erbij zelfs:

Maar ik heb verschrikkelijk slecht geslapen vannacht. Al die roze dingen, dat is wakker liggen. In detail ziet dat er zo uit:

Vanaf iets voor vier uur vannacht heeft een hele zwerm muggen beslist rond mijn hoofd te kamperen en er een soort van slemppartij te houden, met telkens minstens twee of drie rond mijn oren aan het zoemen en tegelijkertijd een stuk of twee drie aan het bloed zuigen.

Normaal gezien slaap ik daar gewoon door en sta ik gewoon stampvol muggenbeten. (Gelukkig is dat bij mij meestal maar een klein rood puntje en jeukt het niet — bij mijn oudste dochter worden dat enorme rode jeukende bobbels.) Om de één of andere reden waren het er deze nacht enorm veel en enorm luidruchtige en bovendien enorm pijnlijke.

De grafiek hierboven lijkt trouwens te zeggen dat ik nog wel hier en daar een redelijke tijd aan één stuk geslapen heb, maar da’s niet waar: al die “light sleep” is eigenlijk doorvlochten van wakker worden, roze lijntjes die zelfs op het hoogste niveau van detail niet zichtbaar zijn. Het langste dat ik na 4 uur heb geslapen volgens mijn uurwerk is 23 minuten, tussen 4u44 en 5u07. En zelfs daar ben ik niet zeker van: dat zou wel eens kunnen geweest zijn als ik met mijn hoofd zo roerloos mogelijk onder het dekbed lag.

En in het algemeen zeggen de cijfers hetzelfde:

7% meer wakker gelegen dan gemiddeld, 4% minder REM-slaap en 4% minder lichte slaap. Niet goed!

De gevolgen zijn ernaar. In meetings sinds 9u vanmorgen (leve thuiswerken: in bed liggen tot acht minuten vóór de eerste meeting!), en dan ging ik iets doen na de laatste meeting, en ik wist precies wát ik ging doen, maar dan deed ik iets anders dat rap kon gedaan worden, en toen wist ik van haar noch van pluimen wat ik eigenlijk ging doen.

Ik heb al mijn vele tientallen open vensters op mijn computer één voor één bekeken om te zoeken naar hints, en dan drie mailboxen en drie kalenders, en ik ging het juist opgeven toen het mij eindelijk te binnen schoot. (Een oude template opzoeken om een rapport in over te zetten, dat was wat ik ging doen.)

Iemand anders zou het misschien op de leeftijd steken. Ik steek het op slecht slapen. Slecht slapen is de oorzaak van veel slechte dingen.

Hard aangeraden boek daarover, trouwens: Why We Sleep. Ge gaat nooit meer op dezelfde manier over slaap denken.



Reacties

Eén reactie op “Suboptimaal”

  1. Voor mij ook een life changer, dat boek.