Het was tijd om even een onderbreking in het serieuzere lezen te doen, dus zocht ik naar aanbevelingen van goede recente comics.
Fire Power, zei het interwebs mij, van Kirkman. Kirkman is meestal degelijk, dus ik dacht: waarom niet?
Een issue #0 als van 160 bladzijden in Vol. 1 (Prelude), en dan 18 maandelijkse issues verzameld in drie TPB’s. De prequel vertelt hoe Owen Wilson op zoek gaat naar zijn geboorteouders door alle mogelijke tempels in het Oosten af te reizen en er te leren vechten, tot hij uiteindelijk terechtkomt in een geheime tempel waar ze iets hebben met een draak en op zoek gaan naar vuurbollen kunnen smijten, en waar ze vooral weten wie zijn ouders zijn.
Het is allemaal behoorlijk clichématig, ja. Dingen we we al vele (véle) keren gezien hebben, van Kung Fu over Iron Fist en Kung Fu Panda en Doctor Strange tot Batman. En vooral ook heel erg kort, die intro: een soort trainingsmontage, en voor we het goed en wel weten heeft Owen ontdekt dat hij wel degelijk vuur kan smijten, en hopla ’t is gedaan en de laatste paar pagina’s zijn een flashforward naar 15 jaar later, waar Owen getrouwd is en twee kinderen heeft.
Vol. 2 neemt het daar over, en het is gelukkig een beetje minder cliché dan Vol. 1 had doen vrezen. Vol. 3 en 4 vallen ook mee. Niets speciaal onverwachts, niets speciaal echt goéds, niets speciaal echt slechts. Degelijk. Mostly harmless. Drie sterren op vijf.
Ze zitten nu even door hun werk; er komt een vervolg vanaf dacht ik april 2022. Misschien dat ik dat dan ook wel lees.