Na een paar dagen droge hoest en iets dat ergens zeer diep in mijn keel en mijn longen leek vast te zitten en maar niet los te komen: vanmorgen wakker geworden met slijm! Hoera! Iets om op te hoesten, as opposed to gewoon hele dagen zitten hoesten zonder aantoonbaar resultaat!

Ik heb ook minder hoofdpijn, en het doet niet meer overal pijn in mijn gewrichten en mijn spieren, dus hoera! Progressie!

Ondertussen zijn er allerlei opbeurende berichten over de globale pandemie (klik vooral door, ‘t is leutig):

…waardoor ik zo het gevoel heb dat het binnenkort wel eens weer totale lockdown zou kunnen zijn. Mij niet gelaten, maar voor de kinderen toch wel triestig. Vooral dan voor Zelie: da’s gelijk bijna heel haar universitaire loopbaan helemaal anders dan ze eigenlijk had moeten zijn. Jaren die ze niet meer zal terug krijgen, helaas.