Paying spellekes op de computer. Nauwelijks gelezen, nauwelijks naar series gekeken, maar wel uren en uren en uren spellekes gespeeld. Ik heb 10.3 uur Vampire Survivors gespeeld, een spel zo dom als een spel maar kan worden: gewoon rondlopen met de pijltjestoetsen, dingen dood doen, pillen oprapen, en bij elke nieuwe level kiezen welk wapen of enhancement te pakken. Oh, en soms is er een boss en als die doodgaat, komt er een kist en daar zitten ook keuzes in.

De wapens en de enhancements hebben allemaal leutige wisselwerkingen, en er zit ook iets van langeretermijnspelen in, met unlocken van bijkomende personages en wapens en enhancements en speelterreinen.

Echt wel dom, dus. Maar wél wijs en moeilijk neer te leggen. Eén spelletje duurt nominaal 30 minuten, met elke minuut een iets hogere moeilijkheidsgraad. En bij 30 minuten komt er een quasi onverslaanbaar monster. Kijk, dit is een intro van iemand die nog niet zo lang speelt:

En behalve dat heb ik ook 11 uur en 48 minuten Crusader Kings III gespeeld. Gestart als de Graaf van Vlaanderen in 1066, en al generaties hard bezig om mijn gebied uit te breiden, met als voorlopig doel: Koning van Frankrijk worden, en Frankrijk omvormen tot Groot-Vlaanderen.

Ik ben vooralsnog vazal van Frankijk, maar het kroondomein is gereduceerd tot de regio rond Isle de France, en ik ben de grote vazallen één voor één aan mij aan het binden en/of aan het vernietigen — het grootste deel van Bretagne en Anjou is al een generatie of twee in mijn handen, en Poitiers is denk ik de volgende die er zal aan geloven.

Er zijn, denk ik, geen twee meer verschillende games dan Vampire Survivors en Crusader Kings. Behalve dat ze alletwee verschrikkelijk verslavend zijn.