Ach ach. ’t Was quiz in de Vooruit (voo-euyng-uit, denk ik dat die ‘Voo?uit’ uitgesproken moet worden, tegenwoordig), en we zijn alsnog de meest gemiddelde van allemaaal geworden.

We gaan daar eerlijk in zijn: dat is waar wij zo’n beetje thuis horen, in vergelijking met de concurrentie bij Gentquizt. Als er drie poules zijn en we zijn op de één of andere manier in de derde poule beland, lukt het ons wel eens om de poule te winnen. De tweede poule hebben we ook wel al gewonnen. (En één keer, maar dat was een heel speciale eerste quiz van het jaar in open lucht, hebben we de hele quiz gewonnen.)

We zijn absoluut niet slecht, maar op die ene keer na ook absoluut nooit in the running voor een podiumplaats.

Ik kan daar mee leven. U voor het hoofd stoten omdat ge pakweg Don MacLean antwoordt in plaats van Donovan. Met vier of vijf zitten zoeken naar iets dat ge wéét, maar er gewoon niet op kunt komen. Keer na keer een voorzichtige niet-zo-slechte prestatie zien verworden tot roemloos veel slechter na een desastreuze laatste ronde. Stomgaweg vergeten dat er niet alleen een Philippine maar ook een acrostichon in de antwoorden zit.

Maar het is echt gemeend: ik kan daar absoluut mee leven.

In de woorden van Rowwen Hèze’s Jack Poel op muziek van de vandaag helaas schielijk komen te gaan Henny Vrienten:

En dat was het voor vandaag // Nu is alles wat ik vraag // Leven met een 7
Al dat streven naar een 10 // Terwijl ik eigenlijk misschien // Wil leven met een 7