Het blijft maar komen, deze week, muzikale helden die doodgaan.

Ik heb een periode gehad ergens midden-eind jaren 1980 dat Tehillim en Desert Music zo hard op repeat stonden dat de cassette er grijs van gedraaid raakte. Ik geef grif toe dat ik hem al jaren uit het oor verloren was, maar miljaar hoe hemels is die muziek niet jong?

Ik ontdekte een tijdje geleden deze live uitvoering van The Desert Music, en ik vind ze misschien zelfs nog beter dan de plaat:

Heerlijk. Machtig. Fantastisch.

update URGH ik had het verkeerd gelezen, ’t is verdomme Klaus Schulze die dood is, niet Steve Reich!!! Steve Reich is 85 maar nog niet dood. Ik leerde ze alletwee rond hetzelfde moment kennen, ze zitten in mijn hoofd in hetzelfde doosje, ’t zal daarmee zijn. Schaamlijk. Ik luisterde wel minder naar Schulze dan naar Reich — van hem was het vooral Trancefer dat op repeat stond.

Later ontdekte ik zowaar in de platenbak van mijn vader Moondawn, broederlijk in de buurt van Bo Hanssons Music Inspired by Lord of the Rings, en natuurlijk stond Tangerine Dream ook op mijn radar.

Voor ge het weet is iedereen dood jong.