Het is zoals in de tijd met de onmogelijkheid te regeren van Boudewijn: publiekrecht in de praktijk!
Ik heb dat ook nog geleerd, in de tijd, van de legislatuurregering en de al dan niet constructieve motie van wantrouwen en vooral van de collegiale besluitvorming van de Vlaamse Executieve, pardon, regering tegenwoordig.
Heerlijk.
Ook intriest natuurlijk, daar niet van. Maar ook leutig om zien.
Ware het niet dat het zo in- en intriest is.
Maar bon kijk, er is aan alles ook een positieve kant. DIT BEWIJST HET FAILLIET VAN VLAANDEREN. Herfederaliseren die handel. 🙂
Het gaat om een ruim en belangrijk debat. Waar willen we heen met onze ruimtelijke ordening, wat doen we met onze landbouw, en welke landbouw? Welke plaats geven we aan industrie, aan wonen, aan mobiliteit? Het onderwerp gaat dus veel en veel verder dan enkel het stikstof-debat. En dan lijkt het mij in een democratie gezond dat daar stevig over wordt gedebatteerd, al dan niet met een stevige regeringscrisis tot gevolg. Meer zelfs: dit debat had al in de late jaren 70 gevoerd moeten worden, zodat we nu krachtlijnen hadden om een goed beleid te voeren.
Het alternatief is een soort van Sovjetstaat, waar er evengoed stevig gebakkeleid wordt, maar wel achter de schermen en zonder dat de burger ook maar enige inspraak heeft. Dat er zo fel wordt gedebatteerd, wijst er dus op dat onze Vlaamse democratie gezond is.
Het argument over (her-)federalisering is een ander debat. Ik zie niet in wat die (her-)federalisering zou verbeteren, te meer daar de landbouw in Wallonië er anders uitziet dan in Vlaanderen (i.e. veel meer open ruimte, minder dichte bebouwing).