Om de zoveel tijd doe ik nog eens de ronde van de losse eindjes in mijn stamboom. Eén van de dingen die ik om de paar jaar met frisse moed aanpak (om dan redelijk snel de moed weer te verliezen), is het proberen in elkaar duwen van zoveel mogelijk mensen met de achternaam Gilliet.

Dit is de moeder van mijn vaders vader, Jeanne Gilliet. Als ze jong was, even na haar trouw, en de laatste foto die ik van haar heb, met mijn vader op haar schoot:

Haar vader was Pierre Constantin Gilliet, haar moeder Elvire Bourtscheidt — ik schreef bijna tien jaar geleden over de shenanigans in haar leven.

Pierre Constantin Gilliet (1862-1915) is graveerder. Zijn vader, Basilius Franciscus Gilliet (1818-1890), is steendrukker. De vader van Basilius Gilliet, Benoit Gilliet (1777-1820), is slager. En de vader van Benoit Gilliet is Philippe Gilliet, en daarvan weet ik alleen dat hij in 1775 getrouwd is en dat hij 1808 al overleden was.

Ik heb ondertussen al bij de vijfhonderd Gilliets staan, waarvan een enorm groot aantal los of quasi-los van elkaar. Ze maken het niet gemakkelijk, met veel mensen in een grote stad en veel mensen met dezelfde namen. Om een idee te geven — ik kwam bijna-toevallig, op zoek naar iets anders, op Google Books dit tegen:

Een catalogus van boeken uit de nalatenschap van ene Jean Gilliet, boekverkoper in Gent. Dit is deel één, er is ook nog een deel twee. Vele duizenden boeken in totaal.

Ha, maar welke Jean Gilliet is dit? Ik heb 61 mensen die Jean of Joannes Gilliet heten. Dit boek is van 1849, als ik er van uitga dat die mens ergens niet zo ver vóór 1849 overleden moet zijn en dus pakweg geboren moet zijn tussen 1750 en 1830 (om in beide richtingen zeer ruim te gaan), blijf ik met 14 Jean Gilliets over, geboren tussen 1754 en 1822. Trek daar de Jeans van af die meer dan tien jaar voor 1849 gestorven zijn en ik heb nog zes Jeans over — maar van geen van die zes heb ik een overlijdensdatum. Oh, en er zijn nog 23 Joannes/Jeans waar ik noch geboortedatum, noch overlijdensdatum van heb. Waar ik dus in de bronnen zou moeten gaan kijken waar ik ze van ken (meestal als dooppeter of getuige bij iets, wat dan een ruwe schatting van ongeveer leefperiode geeft).

Het is verleidelijk om te denken dat als ik bij mijn voorouders-Gilliet een graveerder (Pierre Constantin) en een steendrukker (Basilius Franciscus) heb, er dan wel in de buurt een boekhandelaar zal gezeten hebben.

En inderdaad, ik heb een tak Gilliets die met boeken te maken heeft: de twee zonen van Dominicus Alexius Gilliet, Jean Joseph Gilliet (1774-1819, boekverkoper) en Pierre François (1778-1863, boekdrukker).

Is Jean Joseph Gilliet de man waarvan dertig jaar later de boeken verkocht worden? Dertig jaar na zijn dood? Lijkt mij weinig waarschijnlijk. Bij nader onderzoek blijkt dat hij helemaal niet gestorven kan zijn als 44-jarige in 1819. Vandaag ben ik hem nog tegengekomen als 37-jarige getuige bij het huwelijk van zijn broer Pierre François Gilliet, maar ik zie ook dat hij in 1826 als 51-jarige getuige was bij de geboorte van Mathilda Joanna Gilliet, de dochter van diezelfde broer. Dus niét overleden in 1820.

Grmbl. Op zoek naar zijn overlijden, dus maar.

…en hop, zo moeilijk was het niet. Leer ik iets bij? Mnah. Op 23 april 1849 geven Petrus Gilliet (50 jaar oud, tekenaar, woont in Brussel, zoon van de overleden), en Michaël Thomas (52 jaar oud, steenhouwer, woont in het Prinsenhof, schoonzoon van de overleden) aan dat Joannes Josephus Gilliet gestorven is op 21 april. Hij was 74 jaar en vijf maand oud, boekverkoper, geboren in Gent, woonde in de Keisersdreef, was weduwnaar van Josepha Carolina Van Der Vaet, en zoon van wijlen Dominicus en Maria Theresia Inghels.

Ik weet nu dat Petrus (Pierre Lievin) Gilliet overleden is na 1849, dat hij in Brussel woonde, en dat hij tekenaar was — nog zo’n boekachtig beroep. Ik weet ook dat een dochter van Jean Joseph Gilliet getrouwd is met ene Michaël Thomas. Maar geen stap dichter bij een samensmelting van Gilliets. Grr.

Morgen kijk ik misschien nog eens, als ik er de moed voor vind.

En ondertussen zijn dit de drie kanshebbers om mogelijks in elkaar te schuiven:

De bovenste tak zijn mijn bewezen familie, voornamelijk slagers maar ook mensen die met litho’s bezig zijn. Daaronder de boekenverkopers / drukkers, en daaronder een resem mensen van een generatie vroeger, maar met twee zonen die de niet zó veel voorkomende naam Dominicus hebben. Wie weet zijn die via misschien een tussenstap gelinkt met de tweede tak. Wie weet.