De ingrediënten:

  • ongeveer drie kilo lamsschouder, met been
  • een kleine kilo gram lamsschenkel, ontbeend (8 stuks)
  • een stuk of twaalf dikke wortels
  • een stuk of twaalf gemiddeld grote ajuinen
  • een zak frietpatatten (2 kilo?)
  • een pot lamsfond, een pot wildfond, en een pot rundsfond (telkens 400 ml denk ik)
  • peper, zout, tijm, rozemarijn, wat olie

Materiaal:

  • een degelijke pot — in mijn geval een oude Le Creuset waar gemakkelijk een liter of acht of zo in kan 🙂
  • een dunschiller om de wortels te schrapen en de patatten te schellen
  • een mes om de wortels en de patatten te snijden en de ajuin te schellen en in stukken te snijden

Werkwijze:

  • Voorbereiding! (de dag vóór het opeten)
    • ajuin schellen en in vier snijden (zo weinig mogelijk van het gat afsnijden, dacht ik, dat ze niet direct allemaal in stukken uiteen vallen) (dat bleek uiteindelijk niet echt geholpen te hebben) (oh well)
    • wortels schrapen en telkens in vier of vijf stukken snijden
    • patatten schellen en in grote stukken snijden
    • lam goed peperen en zouten
  • Actie!
    • vlees lichtbruin aanbakken in wat olie (niet alles tegelijk, kwestie dat het anders nooit bruin zou worden maar zou liggen zooien) en op het deksel van de pot leggen
    • ajuin en wortels in de pot kappen en ook een paar minuten een beetje bruin laten worden
    • vlees er weer bijsmijten, wat mengen, fond in de pot gieten, tijm in de pot smijten (en bij gebrek aan genoeg tijm in mijn geval wat rozemarijn uit den hof), patatten in de pot smijten, en de pot aanvullen met water tot aan de onderkant van de patatten — dat ziet er zó uit:
  • Actie! part deux
    • Op een zacht vuur zetten met een deksel op. Een paar uur? Tot alles relatief zacht is maar nog geen moes.
    • Genoeg laten afkoelen dat het in de frigo kan.
    • In de frigo zetten tot de volgende dag.
    • Uit de frigo halen en het vet er wat afschrapen (niet allemaal, vet is goed voor smaak). Dat komt er zo uit:
  • Actie! part III
    • Op een hyperzacht vuur zetten gedurende een uur of twee of drie.
    • Klaar!

Het was zeer etelijk.

We waren maar met vier man, dus er was wel nog wat over.

update Ik heb geen foto’s genomen wegens vergeten. Maar zo zag het eruit de dag erna als ik een stuk opgewarmd had:

3 reacties op “Irish stew, mijne man”

  1. Hmmm! Maar wat ik me afvraag: waarom vallen die aardappelen na een paar uur niet uit mekaar tot een soort moes/papje? Want bij mij gebeurt dat wel ens als ik stoofpotjes met aardappelen maak. Of staat dat dan echt op zo’n laag vuurtje dat die zeer zeer traag garen?

Reacties zijn gesloten.