Hoezee we zijn toegekomen in Rome. We hadden het zeker voor het onzekere genomen en we waren dus meer dan ruim op tijd vertrokken met een grote taxi naar het station en dan met de trein naar Zaventem en daar uren zitten wachten en uiteindelijk een vliegtuig dat gelijk een 2CV op een patattenveld aanvoelde en dan toegekomen in Italië.

Het eerste rare was dat het hier al donker is om 20u. Het tweede dat we gelijk drie kwartier op de fundamenten zijn blijven rondtoeren. En dan: dat het hier verschrikkelijk warm is, ook ‘s avonds.

Een heel avontuur al direct: er moest nog ergens een winkel gevonden worden voor zwachtels per laggiù voor een dochter en zo laat ‘s avonds zijn er nog wat grootwarenhuizen open, maar niet evident om daar te geraken.

Waarom niet evident? Ach omdat de treinen in staking waren. Dat hebben we ontdekt nadat de helft van ons er al naartoe aan het stappen was. En dan zijn we de andere kant uitgestapt om een Uber te pakken (de lijn van de taxi’s was gelijk tweehonderd meter). En dan bleek dat die gast niet in de onmiddellijk omgeving van de vlieghaven stopten en zijn we nog een eind verder gestapt. En hoe verder we stapten hoe duurder de Uber werd, tot hij uiteindelijk wegens druk bevraagd 189 euro was, en dat wou ik er nu niet direct aan geven.

Teruggestapt naar de taxi’s en daar dan maar een dik haf uur in de rij gestaan.

Taxi was uiteindelijk wel degelijk de beste optie: 55 euro naar gelijk waar in het centrum. Wij zitten ergens in de buurt van het Circus Maximus, dus stonden we een dikke twintig minuten later eindelijk aan ons appartement.

’t Is iets gebouwd in de jaren 1910? 1920? 1930? We zitten op de negende verdieping en ‘t is ruim en proper en al wat ge wilt, maar de geadverteerde airconditioning doet helaas niet wat we gehoopt hadden dat hij zou doen; de lucht kouder maken.

We hebben wel een lift van Ferrari. Een lift van 90cm op 90cm, maar het is beter dan de trappen.