John Hatcher
Da Capo Press, 2008
318 blz.

Ik was ervan overtuigd dat ik hier al iets over geschreven had, maar blijkbaar niet want ik vind het nergens terug. Dus dan maar in de rapte, want mijn hersenen gaan lastig doen zolang ik een recent gelezen boek niet op tinternet gezet heb.

John Hatcher is een historicus die een boek wou schrijven over de Zwarte Dood, maar niet voor de zoveelste keer hetzelfde stereotiepe boek over de Zwarte Dood wou schrijven. Zijn invalshoek: (1) het verhaal schrijven gezien vanuit één dorp in Engeland en (2) de beste beschikbare historische bronnen ‘aankleden’ met plausibele maar fictieve personages, gebeurtenis en gevoelens. Zo wordt het “a personal history”, iets tussen fictie en non-fictie.

Mja. Opdracht niet geslaagd, wat mij betreft.

Er zijn namelijk twee grote problemen:

1. Hij begint elk hoofdstuk met een beknopte non-fictie-samenvatting van wat er zal gebeuren. Resultaat: nul verrassing in het fictiegedeelte.
2. Combineer dat met de helaselijke vaststelling dat Hatcher gewoon geen goede fictieschrijver is. Zijn personages zijn eendimensionaal, hij blijft in herhaling vallen, en zelfs zonder de intro’s, die ik op den duur achteraf las in plaats van ervoor, is het allemaal ongelooflijk voorspelbaar en saai.

Ik zou vele keren liever de historicus aan het woord gezien hebben dan de poging-tot-fictieschrijver, want de feiten op zich zijn boeiend genoeg.

Spijtig.