In Hogfather dat op mijn Audible staat voor als ik op de velo zit, kwam het nog eens aan bod: hoe relatief tijd wel is. (In het geval van dat boek is het zeer echt relatief, in de zin dat pakweg de Tandenfee de tijd tijdelijk stil kan zetten, maar toch.)

Hoe zot is het om tijdens de week schijnbaar twee weken lang toe te leven naar het weekend en in het weekend de indruk te hebben dat het op één namiddag voorbij is?

Het helpt natuurlijk ook niet dat ik zonder problemen durf in mijn bed te blijven liggen praktisch de hele zaterdag.

En het is stom, want die zeldzame keren dat ik wél vroeg wakker ben, ben ik altijd verbaasd hoeveel dingen ik gedaan krijg. Dan ga ik boodschappen doen en koken en alles. Maar in mijn bed liggen is ook wel iets natuurlijk.

Afijn. Maandag. Nog vier dagen en het is weer weekend. 🙂