Of toch nog niet meteen: dokter nefroloog, na grondig onderzoek van mijn bloedtrekking en andere kerncijfers, kon bevestigen dat het niet zeer waarschijnlijk is dat ik in de volgende maanden zal doodstuiken wegens kapotte nieren.

Hoera!

Ergens bovenaan op de lijst van meest eenvoudige recepten die er zijn:

• water
• thee
• een soort gewoon fruit
• een soort citrus
• een kruid

Ik koos voor degelijke zwarte thee, aardbeien (en ook een klein beetje blauwe bessen), schijfjes appelsien (en ook schijfjes van een citroen), en twee kleine takjes rozemarijn.

Na bijna een dag in de frigo gaf dat dit:

Gefilterd en in een andere fles gegoten, gaf het dit (het glas is een zeer groot glas, de fles erachter is bijna twee liter):

Uit-ste-kend. Fantastisch lekker. Dit is ondertussen al mijn een tweede batch van twee-drie liter.

Ik houd de blauweregen die in de geveltuin staat zeer hard in het oog. Het is al de tweede die er staat wegens de eerste schielijk komen te gaan, het zou maar schaamlijk zijn als zou blijken dat het toch aan mij zou gelegen hebben dat die eerste het tijdelijke voor de composthoop verwisseld had.

En dus neem ik om de zoveel tijd een foto van hoe de top van de plant eruitziet.

Zo zag het er letterlijk twee weken aan een stuk uit:

Een plantje dat niet echt groeit maar ook niet aan het doodgaan was. De top was een krul waar wat knoppen op stonden, maar die knoppen bleven twee weken aan een stuk gewoon maar knoppen.

En dan begon er iets te veranderen. Dit was vier dagen na mekaar — 16, 17, 18, 19 juni: van wat vernepelde knoppen tot iets dat een beetje groeit en de laatste dag zelfs een klein blaadje.

En dan was er ineens 20 en 21 juni. Op 20 juni kwam er van onderaan een nieuwe uitloper aan (rode pijl), en op 21 juni deed die uitloper dit:

Voor de duidelijkheid: het kleine krulletje onderaan het rode haakje op de rechterfoto, da’s het ding op alle bovenstaande foto’s.

Dit is het verschil dat er eigenlijk op één dag tijd is bijgekomen:

Ik maak graag scrapers voor allerlei dingen waar ik bang van ben dat ze van het internet gaan verdwijnen.

De scraper van gisteren was hard sleuren, wegens van een systeem met wachtwoorden en accounts en rate limits en allerlei vieze beveiligingen (die ik allemaal omzeild heb gekregen, hoezee!) — vandaag had ik goesting om eens iets eenvoudigers te scrapen.

Er loopt een project van levenslang leren op het werk, en ik vroeg me af hoe het aanbod van de verschillende academies er zou uitzien als ze allemaal in één systeem zouden zitten.

Zo gezegd, zo gedaan. Ik heb het niet op werkuren gezet want het zijn dingen die ik eigenlijk nooit zou moeten doen, maar het heeft wél nuttige inzichten opgeleverd voor de rest van het project, eigenlijk.

Leutig. Ook wijs om te zien wie op dit moment het systeem op welke manier gebruikt, en waar het nu soms niet loopt zoals het zou moeten lopen.

Ik heb zo ongeveer de hele dag gespendeerd aan het programmeren van iets waar ik goesting in had om het te programmeren.

Een uur of twee zuiver vibe coding met Copilot, genre “doe nu eens dat”, waar de klassieker gebeurde: op tien minuten iets dat 85% OK was, en dan het ding dat zichzelf twee uur lang alsmaar dieper in een put van nonsens groef — die Agent-functionaliteit is uitstekend als het zijn werk doet, maar als het niet helemaal werkt, dan werkt het méér dan helemaal niet.

De rest van de dag was gewoon old skool nonsens in python putteren en doen en proberen en allerlei. Het was met dingen in een browser doen, en allerlei met Selenium geprobeerd om dan uiteindelijk toch naar meer eenvoudige dingen over te schakelen.

Een ding dat nu al een paar uur aan het draaien is en naar verwachting nog een dag of tien (!) aan een stuk zal bezig zijn, op zeeeeeerrrrrrr traag tempo dingen ergens af te halen en opnieuw op te bouwen.

Sandra kwam vanavond thuis. Ik had stoverij gemaakt. We gingen eten, en dan vroeg Sandra of ik Jeffrey gezien had.

Ik had Jeffrey niet gezien. Dat is niet verrassend: overdag zit ze vooral buiten in den hof, of aan mijn voeten als ik in de hoek van de zetel lig, maar ik lag niet in de hoek van de zetel.

Dat Sandra ze niet gezien had, is meer onrustwekkend: het is een vast ritueel dat de twee katten haar aan zitten te gapen terwijl ze ’s morgens op het toilet zit. En dat was vandaag niet gebeurd.

Het is niet de eerste keer dat Jeffrey onvindbaar is: gisteren kwam ik thuis van het werk en bleek ze al de hele dag in een kleine kast te zitten, waar ze blijkbaar ingekropen was ’toen Sandra’s morgens vroeg toen er een zak katteneten uitgehaald werd.

Ze wil namelijk mordicus overal in kruipen. En als ze hoort dat de voordeur riskeert open te gaan, vliegt ze ernaartoe.

Gisteren waren de dochters hier, en toen zij buitengingen, hebben ze er hard op gelet dat er geen katten buiten liepen. Vanmorgen was er geen Jeffrey te vinden. Vanavond ook niet. In geen enkele kast of ruimte in huis.

Jeffrey was weg. En Styx wist dat er iets verkeerd was: die was erbarmelijk aan het klagen en nerveus rond aan het lopen.

Ik heb in elke brievenbus in de wijze omgeving een briefje gestoken:

Sandra heeft een uur of twee op het plankier gezeten, en als zij binnenkwam heb ik overgenomen.

Anderhalf uur later, nadat ik om de paar minuten de enorm hard piepende en krakende voordeur open en toe had gedaan, en juist als het begon donker te worden, kwam ze ineens aangelopen, hard miauwend, van de richting van de Vrijdagmarkt.

Het was een aandoenlijk weerzien met Styx, ook.

’t Is te zeggen: workshops van één project, voor wat de kant van de eindgebruiker betreft, en zeer voorlopig gedaan, tot er een beslissing is gevallen wat de technische architectuur betreft.

Want dan moet er in detail gekeken worden, en dan moet er ook nog gekeken worden naar de manier van werken voor de beheerders van het ding. En technische zaken, en workflows, en gedoe, en nog meer gedoe.

Het was een vreemde workshop, die laatste: over rapportering. Daar heb ik niet direct een kant-en-klaar workshopformaat voor op zak, en dan dacht ik aan een soort gewijzigde product/service promise: te beginnen met waar er allemaal moet over gerapporteerd geraakt worden, en dan dat clusteren in tijd en in hiërarchisch niveau? Nee, uiteindelijk bleek naar onderwerp nuttiger, en dan in groep voor elk onderwerp proberen achterhalen wat we willen weten, voor wie dat is, welke beslissingen ermee genomen gaan worden (en of dat achteraf is om te leren en evalueren, of tijdens om beslissingen te nemen en bij te sturen), en dan ook waar de data uit zal komen, en of er moet gemasseerd worden aan die data.

Ik ben relatief tot zeer content: wat in mijn hoofd nog het lastigste was (dingen toewijzen aan verschillende combinaties van periodes), is mijn hoofd opgelost. De rest van de resultaten waren fijn meegenomen kersen op taarten.

Nu nog een resem van die workshops verwerkt krijgen op een manier dat er iets mee aan te vangen is. En dan die beslissing over die technologie, gedimme.

⁂

…en nu heb ik goesting om rap eens een dataprototype te maken om dat inzicht in rapportering uit te testen en te kunnen demonstreren. Ik ga mij hard moeten inhouden, weet ik nu al.

[Net zoals ik nu al weet dat ik mij niet ga kunnen inhouden, en dat ik veel te veel tijd ga spenderen aan iets waar ik mij eigenlijk niet mee zou moeten bezighouden.] [Mijn enige concessie is dat ik ga wachten tot het weekend is, dat ik geen werkuren verspil.]

Ik begin het ondertussen wat gewoon te worden, koken voor mensen waar ik niet van weet wanneer ze gaan komen opdagen. Mijn eigen was eigenlijk klaar om 17u30, en uiteindelijk hebben we het opgegeten om 20u35.

Groentenbasis en pesto was al lang klaar, kip is afgebakken en dan in de warmhoudoven langzaam gegaard, pasta en tomaten zijn last minute gedaan:

(Het zijn van die heel grote spirelli uit de Colruyt-voor-rijke-mensen trouwens, zo zonder context ziet het er een zeer kleine portie uit maar dat vlees zijn kiekebillen.)

Dat is het aantal meetings dat ik had vandaag. En dat is ook de reden dat ik nog altijd niet alle workshopverwerking heb gedaan die ik idealiter wel al zou gedaan hebben.

Workshops voorbereiden, dat wil ik nog wel eens na mijn uren doen als het niet anders kan. Maar het verwerken, dat is toch echt wel voor tijdens de uren. Helaas ziet het er morgen ook niet zo uitstekend uit: kick-off ’s morgens, dan een onverwachte meeting voor iets dat mogelijk echt wel interessant zou kunnen zijn, en dan een eerste ontmoeting met een Nieuw Persoon in de hiërarchie.

Samenvattend is dit ongeveer het verloop geweest, de afgelopen bijna-drie jaar, wat mijn hiërarchie betreft:

Schakels die ontbreken, dat is niet altijd even handig.

Het was de voorlaatste van zeven workshops voor een project. Door de band nuttige workshops met goede input, maar gnii er moet nog veel aan verwerkt worden.

Dat het een gemak zou zijn om dat met meer mensen te kunnen doen, gedomme.

En dan was het vanavond de laatste quiz van het seizoen. Ik zat al een uur of twee te vroeg op post, en ik heb dan maar wat nagedacht over de workshop, en ook wat gelezen in mijn boek.

De quiz zelf viel al met al wel mee, ondanks dat ik verschrikkelijk moe was. Niet uitgeblonken, maar verdienstelijk 8ste geworden.

Ik ben geen enorme fan van veel diagrammen te tekenen om diagrammen te tekenen, als het op analyse aankomt.

Maar ik vind het eigenlijk wel leutig om UML te schrijven, met al zijn beperkingen. Dat is dan gelijk een puzzle oplossen in plaats van echt werken.

Dat ziet er dan bijvoorbeeld zo uit:

Maar achter de schermen is het dit:

@startuml

|Bedrijf|
start

:Login;
repeat
  :Bedrijfsinfo aanvullen   of job maken/wijzigen;
  :Versturen ter goedkeuring;

  |Wetenschapsparken|
  :Ontvangt melding van wijziging;

  if (Inhoud OK?) then (nee)
    :Terug naar bedrijf    met opmerkingen;
  else (ja)
    :Publish;
    stop
  endif

|Bedrijf|
repeat while (Aanpassen?)
-> nee;
stop

@enduml

Dit is een zeer zeer simpel dingetje, maar ik heb dit weekend in mijn vrije tijd echt wel geworsteld met dingen die ik meteen zou kunnen tekenen maar die moeilijk geparsed raken.

Wijs, daar dan omwegen rond zoeken.

Ik heb een sapmachine en die doet wel haar werk maar nu denk ik dat ik misschien beter een slow juicer had gekocht in de plaats van wat ik heb.

Dus zoiets:

Grr.

Er zijn dagen dat het moeilijker is dan andere, om het niet aan uw hart te laten komen.

Ik vraag mij soms af hoe het al een hele tijd moet zijn voor al die huisartsen en andere mensen in de medische wereld toen iedereen zich met Dokter Google ook een lap zogezegde kennis van zaken kon aanmeten.

Gelukkig is er tegenwoordig your friendly neighbourhood AI om informatie op te doen. Ik kan niet wachten tot iedereen die dénkt ergens iets over te weten “voor de zekerheid” toch nog eens controleert met een LLM in de buurt.

Zal ons veel miserie en Inmates are Running the Asylum zever besparen.

Er zijn zeer veel dingen waar ik spijt van heb, met een afstand van enkele decennia bekeken. Veel dingen zijn eigenlijk al met al nog relatief goed afgelopen ook, en ik weet dus ook niet goed of ik voor al de dingen waar ik spijt van heb, met die afstand van enkele decennia andere keuzes zou maken als ik ze zou kunnen maken.

Ik zou eigenlijk van school kunnen veranderd zijn in het tweede middelbaar. Ik zou géén rechten kunnen gestudeerd hebben, pakweg. dan zou ik zonder enige twijfel niet het gezin hebben dat ik heb, want ik ben Sandra tegengekomen tijdens mijn studies, en dan zou ik nu niet doen wat ik nu doe en waar ik al met al wel content van ben. Wie weet deed ik iets academisch hard tegen mijn goesting. Of deed ik onderzoek of gaf ik les, helemaal mét mijn goesting.

Het heeft allemaal niet zo enorm veel zin, te leven in een wereld van wat als en had ik maar en was ik maar. Dat kan een mens kapot maken — ik heb dat helaas van al te nabij meegemaakt.

Maar er is één ding waar ik zeer regelmatig spijt van heb, en waar ik mezelf al decennia aan een stuk voorhoud dat ik er iets aan ga doen: ik houd ongelooflijk hard van muziek, maar ik kan geen enkel instrument écht spelen.

Ik kijk op de Youtubes naar zeer veel muziekvideo’s — ’t is te zeggen, video’s over muziek, muziektheorie, muziekanalyse, dat soort dingen — en ’t is dit filmpje over een drumpatroon die mij deze keer aan heel dat trauma deed denken. Vooral het stukje helemaal op het einde, met de melodie erbij:

De vanzelfsprekendheid waarmee de mevrouw die speelt muziek uit een paar toetsen haalt. Dat een paar hoop en al simpele noten een wereld kunnen oproepen. Dat ik dat zou willen kunnen.

En OK, op verschillende groottes blokfluit en op een klarinet en gelijkaardige blaasinstrumenten kan ik relatief spelen waar ik goesting in heb, na veel proberen en als er geen mensen thuis zijn die ik zot krijg met het proberen, en ik krijg ook geluid uit dwarsfluiten en blokfluiten en zelfs met wat goeie wil trompetten. Maar: (a) ik kan muziek alleen lezen noot per noot en niet vloeiend en vooral (b) ik kan geen klavier spelen.

En jazeker: niets houdt mij in theorie tegen om lessen te volgen en te oefenen en mogelijk na veel jaar een beetje verder te geraken. Mijn goede vriend de lokale AI verzekert mij dat ik met zes tot acht jaar minstens een uur per dag, vijf dagen per week, toch een zekere verbetering zou mogen verwachten.

Dit is het plan voor het eerste jaar. Het lijkt zowaar een beetje min of meer doenbaar. :/

🎯 Overview

Assumptions:

• You’ll practice 5 days a week, for 30–45 minutes a day.
• You have or will get access to a keyboard or piano.
• You’re okay progressing in small, steady steps.

---

📆 6-Month Plan: “Foundations and Fluency”

Month 1: Getting Oriented

• Learn posture, hand position, and finger numbering.
• Practice simple five-finger exercises.
• Start Alfred’s Adult All-in-One Book 1 (or an app like flowkey).
• Learn 2–3 simple tunes (e.g., “Ode to Joy”, “Scarborough Fair”).

Goals:

• Play hands separately.
• Know note names on the keyboard.
• Recognize notes in treble and bass clef.

---

Month 2: Playing with Both Hands

• Combine hands for basic songs.
• Start simple chord patterns (C major, G major).
• Do short sight-reading drills 5–10 min/day.
• Learn 2–3 more songs (easy pop/folk melodies).

Goals:

• Coordinate both hands on simple songs.
• Recognize simple chords by sight.

---

Month 3: Musical Patterns

• Practice common left-hand patterns (e.g., broken chords).
• Continue with Alfred Book 1 or app lessons.
• Introduce dynamics (soft/loud) and expression.
• Learn 3–4 songs: include one with full chords (e.g., “Imagine”, “Let It Be”).

Goals:

• Play short pieces with both hands confidently.
• Read short pieces with minimal hesitation.

---

Month 4: Short Performance Pieces

• Start memorizing a favorite short piece.
• Do weekly sight-reading challenges (try new simple scores cold).
• Play simple duets (you can record one part and play with it).

Goals:

• Build confidence performing for yourself.
• Start recognizing patterns (intervals, chord progressions).

---

Month 5: Reading Focus

• Increase reading practice (use sight-reading books or free PDFs like https://www.8notes.com).
• Add new keys: G major, F major.
• Learn to play from a leadsheet (melody + chord symbols).

Goals:

• Comfortably play 2–3 short pieces from score.
• Play from lead sheets using simple chords.

---

Month 6: Review and Reflect

• Revisit your favorite pieces and polish them.
• Choose one ambitious piece and break it into manageable chunks.
• Record yourself at the start and end of the month.

Goals:

• Be proud of a small “repertoire” of 5–6 pieces.
• Read basic sheet music fluently and with expression.

---

📆 12-Month Plan: “Growing Skills and Repertoire”

Months 7–9:

• Start Alfred Book 2 or intermediate lessons in your app.
• Learn new time signatures (3/4, 6/8) and minor keys.
• Choose and work on 1 classical piece, 1 pop piece, 1 folk/traditional tune.

Goal:

• Balance reading, ear playing, and chord-based pieces.
• Get fluent in more keys and rhythms.

---

Months 10–12:

• Focus on musicality: phrasing, tempo, dynamics.
• Start arranging simple songs yourself from a melody.
• Play in front of someone else (even just once).

Goal:

• Comfortably play from score or chord chart.
• Play 2–3 pieces confidently and musically.

---

🧰 Tools You’ll Need

• 🎼 Method book: Alfred’s Adult All-in-One, or apps like flowkey / Simply Piano.
• 🎹 Instrument: A weighted keyboard or digital piano with 88 keys is ideal.
• 📱 Sight-reading app: Tenuto, Read Ahead, or SRFactory.
• 🎵 Sheet music: Start with beginner scores from sites like https://8notes.com or https://musescore.com.

✅ Ideal workflow for now:

1. Use your MICROKORG to start learning:
   • Finger positions, scales, reading music, chords, and hand coordination.
   • Apps like flowkey, Simply Piano, or books like Alfred’s Adult Piano Course work just fine even on a 37-key keyboard.
   • Practice simple melodies or leadsheet playing.
2. If you’re still motivated after a few months:
   • Make the effort to bring over your digital piano. You’ll feel the night-and-day difference in touch, expressiveness, and realism.
   • Everything you learned will transfer—just give yourself a little time to adapt from mini to full keys.

---

🚨 Warning Signs to Watch For

• Feeling stuck? Record yourself—you’re improving more than you think.
• Practicing too long? Don’t burn out. Shorter, consistent sessions beat marathons.
• Losing joy? Switch up pieces or try improvising again—remember, you love music.