’t Is te zeggen: workshops van één project, voor wat de kant van de eindgebruiker betreft, en zeer voorlopig gedaan, tot er een beslissing is gevallen wat de technische architectuur betreft.

Want dan moet er in detail gekeken worden, en dan moet er ook nog gekeken worden naar de manier van werken voor de beheerders van het ding. En technische zaken, en workflows, en gedoe, en nog meer gedoe.

Het was een vreemde workshop, die laatste: over rapportering. Daar heb ik niet direct een kant-en-klaar workshopformaat voor op zak, en dan dacht ik aan een soort gewijzigde product/service promise: te beginnen met waar er allemaal moet over gerapporteerd geraakt worden, en dan dat clusteren in tijd en in hiërarchisch niveau? Nee, uiteindelijk bleek naar onderwerp nuttiger, en dan in groep voor elk onderwerp proberen achterhalen wat we willen weten, voor wie dat is, welke beslissingen ermee genomen gaan worden (en of dat achteraf is om te leren en evalueren, of tijdens om beslissingen te nemen en bij te sturen), en dan ook waar de data uit zal komen, en of er moet gemasseerd worden aan die data.

Ik ben relatief tot zeer content: wat in mijn hoofd nog het lastigste was (dingen toewijzen aan verschillende combinaties van periodes), is mijn hoofd opgelost. De rest van de resultaten waren fijn meegenomen kersen op taarten.

Nu nog een resem van die workshops verwerkt krijgen op een manier dat er iets mee aan te vangen is. En dan die beslissing over die technologie, gedimme.

⁂

…en nu heb ik goesting om rap eens een dataprototype te maken om dat inzicht in rapportering uit te testen en te kunnen demonstreren. Ik ga mij hard moeten inhouden, weet ik nu al.

[Net zoals ik nu al weet dat ik mij niet ga kunnen inhouden, en dat ik veel te veel tijd ga spenderen aan iets waar ik mij eigenlijk niet mee zou moeten bezighouden.] [Mijn enige concessie is dat ik ga wachten tot het weekend is, dat ik geen werkuren verspil.]