Auteur: Michel Vuijlsteke

Ik was wat rond aan het bladeren en ik kwam een foto tegen die ik al vroeger had gezien — de ruïnes van Khara-Koto: Khara-Koto (of Han Hot in het Nederlands, blijkbaar) is een verlaten stad in de woestijn van Binnen-Mongolië — hierzo de Wikipediats. Er woonden Tangut, die spraken het Tangut, mensen die dat…

We hebben met het grootste deel van het gezin gisteren nog naar House of the Dragon gekeken, en dan ben ik in mijn bed gekropen en is het grootste deel van het gezin naar de Gentse Feesten gegaan, en dan zijn ze teruggekomen en vanmorgen zei Sandra dat de afstandsbediening kapot was. De afstandsbediening was…

Ik had een nieuwe versie van mijn genealogiedata naar Familysearch geüpload, en grrr bleken mijn foto’s voor een groot stuk niet meer getagd te zijn. Maar! Ik moet ze niet allemaal individueel meer taggen: er is sinds een tijd een phototagger die met gezichtsherkenning foto’s groepeert, en ik sta er altijd verbaasd van hoe goed…

Ik was ongetwijfeld niet de enige die met bijna dichtgeknepen ogen en door mijn vingers naar het presidentiële debat van de vorige verkiezingen keek, heel de tijd bibberend dat het verkeerd zou aflopen, dat Biden een onherstelbare flater zou slaan, dat het over zou zijn. Dit jaar heb ik zelfs niet gekeken. Ik heb die…

Ik doe dagelijks een rit. Dit is heen, en dan terug: (Andere route wegens bergaf in het terugkeren, en maar een klein stukje berg in het gaan.) Maar nu zijn het Feesten en is er geen doorkomen aan (alles in het rood is zo stampvol volk dat er niets doorgeraakt op de fiets), dus ben…

Vanavond beginnen de Gentse Feesten, en daarom heeft het werk een week verplichte vakantie, en dus: morgen is ’t vakantie! Ik denk dat ik een zwaar programma van niets doen ga volgen, terwijl de rest van het gezin naar de Feesten gaat.

Ik ben dan maar eens naar Dokter Arts geweest, om mij te laten vertellen wat ik eigenlijk wel al wist: arthritis in mijn hand. Er zijn een aantal gewrichten die pijn doen, soms doffe pijn, soms stekend, soms stijf, en als ik met mijn vinger ergens tegen bots gelijk een blauwe plek. Iets van NSAID…

Ik heb de indruk dat er gelijk om de zoveel maand een piercing bijkomt in het gezin, en allemaal in de oren van mijn vrouw en dochters. Nog geen tattoos, maar ik denk dat dat ook niet lang meer gaat duren.

Het is weer die tijd van het jaar: eigenlijk nog geen vakantie, maar wel quasi-spookstad op het werk, en ontelbaar veel mensen op straat, en klaarmakingen voor de Gentse Feesten. De temperatuur doet raar. Het weer doet raar in het algemeen: soms warm, soms niet, veel regen, veel grijs. Nog even en ’t is verplichte…

Maar hoe heerlijk is deze mens niet?

Ik had de film al gezien, maar nog geen enkele musical. Vanavond naar de Sam Mendesversie gekeken, met onder meer Alan Cumming en de wonderlijke Jane Horrocks. Heel het stuk zitten bleiten, ge ziet dat van hier. Griezelig goed.

Het was al geleden van vorige week vrijdag dat we nog eens sole meunière hadden gegeten, dus hebben we dat dan maar nog eens gedaan. En meteen ook vriend Peter uitgenodigd, die al letterlijk jaren zegt dat hij dan eens zou komen tongskes eten bij ons. Ik vind dat we daar een gewoonte van moeten…

Heerlijk stuk. Niets verrassend voor wie er al een beetje van afwist, maar toch.

Alvast één zinnetje dat niemand zal kunnen uiten als de volledige omvang van wat Israël uitspookt naar boven zal komen.