Afijn, samenvatting; Zagreb bestaat al 900 jaar, we zijn voorbij veel musea gereden en voorbij het nationaal theater, dat een exacte kopie i van dat in Wenen, en nu staan we vast in het centrum want de bus kan niet veder door de straten wegens te nauw.

Crap! Heel rapport van bustour verloren!

Een half uurtje tour van Zagreb, allez ju! We hebben nog maar een kwartier vertraging, dus dat valt nog wel mee.

Morgen voorziet het programma een korte rondleiding door Zagreb. Om kwart na zeven vertrekt de bus. Zucht.

Ondertussen ook nog wat tv kijken. Croatië één heeft vrouwenhoogspringen op het nieuws, met schone rijzige blonde dames in hun ondergoed. Op Croatië twee is er X-Files. Niet gedubd, maar met ondertitels in het hrvatskaans. Croatië drie heeft iets sportachtigs ook, de één of andere alteltiekmeeting in Rome. En nu een voorfilmpje voor een retrospective over het Festival van Split in, aan de kapsels te schatten, 1975. Of 1985 als het alleen Croaten zijn natuurlijk.

Verder ook the usual suspects: CNN, BBC World, CNBC, EuroNews, Eurosport en MTV.

Vikings op Duitsland één. Gedubde weekendfilm op ZDF. Op RTL Duitsland die Freitagnachtnews, rotzooiprogramma of zoiets. Die Harald Schmidt Show op Sat1, blijkbaar iets Tonight Show-achtigs. Op Kanal 7 een gedubde amerikaanse film. Op OSF golf. Op Q een talkshow. Op nov@ een amerikaanse film met servokroatische ondertitels. Op Rai een programma over de oorlog in het middenoosten. Op TVE een show met valse blondines. Op TV5 een concert.

En dan nog vier pay tv dinges. Tss.

Zo, de receptie is over. Nu ja, niet over in de zin dat ze afgelopen is, maar wel in de zin dat het laat genoeg was om zonder dat het opviel en zonder dat iemand het ook maar in het minst abnormaal vond, weg te glippen.

De afspraak om te gaan eten is in ’t water gevallen: bleek toen ik beneden kom dat de vijf chairs van de comitévergaderingen en de helft van het organiserend lichaam daar in de lobby zaten te spreken. Die gedachtenwisseling werd redelijk snel een impromptu vergadering, en ik heb al direkt nuttige bijdragen kunnen leveren, heelder aanpassingen in de agenda en alles 🙂

Ik zal morgen co-chair zijn van zo’n comité-ding, en eigenlijk zou ik ook eens mijn hoofd in de andere comité’s moeten binnensteken, of ik zou dat verkeerd moeten begrepen hebben, bovendien stond er op de agenda dat ik ook een presentatie moest geven voor het plenum, maar da’s nog niet helemaal duidelijk, en ik zal blijkbaar ook verantwoordelijk zijn voor het maken van de presentatie waarin de algemene conclusies zulen gegeven worden. Ha!

Alla, de vergadering daar beneden in de zetels in de lobby was min of meer klaar rond kwart voor negen. Het kwartier voor het begin van de receptie nuttig gevuld in de bar van het hotel, en dan naar de receptie zelf afgezakt.

Ik heb, al zeg ik het zelf, geschmoozt gelijk een echte schmoozer. Met de man van Denemarken, en de man van IJsland, en de baas van Nederland (Joop, zoals het reukwater), en de webmaster van Nederland, en met de Croatische prof die het hier allemaal organiseert, en met een hele roedel andere croatische jongens en meisjes, en met allemaal mensen.

Ik geef toe dat ik meer dan even met de gedachte gespeeld had om te doen alsof ik in slaap gevallen was in mijn kamer en pas na middernacht wakker geworden was, maar: ik heb he uiteindelijk niet gedaan. Mij valt niets te verwijten!

En dus kan ik met een gerust hart de rest van de nacht naar Taken kijken.

Straks gaan eten in ’t stad met Phil en nog iemand. En daarna receptie. Eigenlijk wel goed dat we eerst gaan eten, wie weet wat voor faux pas bega ik daar anders wel, zonder das of juist met das en zo. Nu kan ik Phil eerst eens uithoren.

En ken ik na dat eten al drié mensen: Phil, die andere mens, en Laura, die ook op dezelfde vlucht zat en Servisch is, maar al zeker tien jaar geen Servokroatisch meer spreekt, en waarvan ik vermoed dat één ouder Frans is.

Alla. Niets te doen tot 21u, en dan is ’t receptie. Ik ga een beetje DVD’s bekijken peisk.

Damned. Stomme computer heeft heel de vlucht aangestaan. Typisch: die wirelessontvangst had er blijkbaar voor gezorgd dat de automatische standby bij het sluiten van het deksel niet werkte.

Wireless! Zaventem!

Ik was helemaal uit het oog verloren dat er in heel de luchthaven normaal gezien wireless internet zou moeten zijn!

Als het allemaal goed werkt, dan komt dit dus binnenkort op het internet. Ik kan het niet checken, want het vliegtuig vertrekt nu!

Op de trein naar hier was ’t ook wel vies: die zat vol met van dat rugzaktrekkend jong volk. Achttien jaar going on thirty. Met de wijsheid in pacht en vol vertrouwen in de toekomst. Poor, misguided, deluded fools.

In Brussel Noord zijn die allemaal afgestapt. Rechtover mij is dan een oudere meneer op zakenreis komen zitten, die duidelijk net een nieuwe dure GSM had: hij heeft heel de reis tussen Brussel Centraal en Zaventem Luchthaven zijn i-Mode/WAP/GPRS/andere nonsens zitten bepotelen.

Als ik mijn GSM op tijd zou gevonden hebben en op tijd zou heropgeladen hebben, zou ik hem misschien ook kunnen meegenomen hebben. En dan zou ik ook mijn mail kunnen nagelezen hebben. En, als ik écht op mijn hoofd zou gevallen zijn, en blijven botsen, dan zou ik mails kunnen geschréven hebben met mijn GSM. 

Naaah. Zelfs niet gezócht naar die GSM.  

Damned. Een kleine misrekening.

Ik dacht redelijk veel te vroeg naar de vlieghaven te komen, kwestie van dan te kunnen kijken gelijk zot in de winkels. Niets kopen natuurlijk, daar heb ik geen geld voor, maar kijken, da’s zo goed of dat ik het gehad heb.

Ahem. Uit het oog verloren dat ik geen ticket heb. En dat ik zonder ticket niet echt naar binnen kan gaan. Dus zit ik hier nog een uur vast tot Phil afkomt met de kaarten. Enfin, gelukkig zijn er hier aan de buitenkant ook winkels en restauranten en alles.

Ik heb mij neergepoot in de locale diner, alwaar ik na vijf minuten aan mijn tafeltje vergezeld werd door een dame die met haar twee kinderen op weg is naar Spanje. Dochtertje van pakweg 4, zoontje van een jaar of zeven. Een goeie tien minuten doorgebracht met een drill om ze het hotel waar ze verblijven van buiten te laten leren. En al een half uur aan ’t wachten op de bediening.

I’m off to Zagreb tomorrow. If I can find my GSM by then I should be able to send e-mails. And so I should, in theory, be able to send stuff to Movable TypeTypePad.

But.

I don’t feel like going through the drudgery of “typing” an entry using my phone. So I’ll write stuff for my Radio weblog. Which will not get uploaded to the net until I get home. Unless I find an internet access point there of course. Which is not very likely. So there.

Slik.

Doctor Nikola shows a fork that was removed from an Israeli woman who swallowed it while trying to catch a bug that flew in to her mouth, in Poriah Hospital northern Israel July 10, 2003. Doctors performed emergency surgery and removed the fork, shown in an x-ray, of the utensil lodged in her throat. REUTERS/Ygal Levi

Kablooie.

Russian TV television images combo shows a Russian security officer trying to defuse a bomb and the explosion, which killed him in Moscow in the early hours of July 10, 2003. The bomb was planted at a central Moscow restaurant by a suspected Chechen separatist. Moscow has been on terror alert since Saturday when two women, said to be Chechens, blew themselves up at an open-air rock festival, killing 14 people and themselves. (Reuters)

De grootbekhaai. Aardige beeste. Er zijn er al veertien gezien ooit.

En die worden geparasiteerd door dit beest:

Cookiecutter sharks are small dogfish sharks that attach to prey with the help of suctorial (aiding in suction) lips, and a modified pharynx. The cookiecutter removes a conical plug of flesh from the sides of the prey, leaving a crater-like wound.

Nog viezer beest.