Twee broeken, vier hemdes, een vest, een mantel, drie dassen, onderbroeken, kousen, iPad, grote en kleine Kindle, telefoon, oplaadstekker en kabels, medicamenten, windsels en afplakkers en ander medisch gerief, deo, stylo, identiteitskaart.
Ik dénk dat ik alles meeheb dat ik nodig heb, en het past allemaal in mijn laptoprugzak. Nog nooit zo licht gereisd voor tien dagen. 🙂
En voor één keer moet ik mij geen zorgen maken dat het huis leeg zou staan als we weg zijn: er zal altijd iemand thuis zijn, en Sandra komt maandag al terug.
Nu nog hopen dat de staking bij Finnair beperkt blijft tot het eten aan boord, en niet de vlucht zelf. (Dat is trouwens ook waarom ik geen valies meeneem: geen goesting om bij het overstappen in Helsinki het risico te lopen dat ik die valies zou kwijtraken wegens stakingen.)
Oh en ook: fuck you, Microsoft, bende Hollandse taalimperialisten.
Het houdt maar niet op, de monumentale dingen op de Youtubes. Aflevering 40 van Project Binky is zojuist gedropt. Elf jaar na aflevering 1, en een jaar of twee na aflevering 39.
Ik zat paraat, zoals een uur of twee op voorhand altijd als ik paraat zit voor de quiz. Met mijn boek en een glas spuitwater in Volxus. Ik had ook een croque-monsieur besteld met niets erbij:
En dan was het ineens nog drie kwartier voor de quiz zou beginnen, en kreeg ik last van ahem de innerlijke mens. Maar serieus, met krampen en pijn en alles.
Ik heb met pijn in het hart de quiz afgezegd en ik weer nog altijd niet goed hoe ik naar huis gefietst ben geraakt zonder Number Two-accidenten.
Een geluk dat we een toilet zeer dicht bij de voordeur hebben.
Het is altijd een goeie dag als Chris van Clickspring een nieuwe video dropt. Vandaag (enfin gisterenavond maar ik was te moe) was zo’n dag.
Chris is al bijna tien jaar bezig een replica te bouwen van van het Antikytheramechanisme. Dat alleen zou al interessant zijn, maar ergens in het begin van zijn werk heeft hij besloten om het helemaal met technieken en werktuigen te doen die meer dan tweeduizend jaar geleden beschikbaar waren.
Dat begon eenvoudig, met een bankschroef van hout en leer, en dan een groot bord met gaten om tandwielen te ontwerpen, en zelfgemaakte vijlen en dingen — maar wat hij met zijn totaal voor de hand liggende tools maakt, is magisch.
Zijn laatste video is nog maar eens zoiets dat aan het ongelooflijke grenst: met alleen duizenden jaren oude technologie een set van 3 in elkaar passende tubes maken die op een fractie van een fractie van een millimeter na perfect zijn.
Magisch.
Experimentele archeologie en vakmanschap op zijn aller-allerbest.
Ik heb Blue Prince vorige week gekocht en het ondertussen een dikke 15 uur gespeeld. Fantastische game, echt waar. Zeer hard aangeraden — een soort kruising tussen roguelike en puzzle, met laag na laag na laag inhoud.
De mannen van Cracking the Cryptic speelden het een uur of twee, maar zij zijn zó slecht in standaard gaming dat ze de helft van de clues niet zagen (al hadden ze meteen andere dingen door die ik pas veel later begreep), en het was eigenlijk al met al niet zo leutig om naar te kijken.
En dan zag ik dat Ryan ook een Blue Princestream deed, en ik wist dat het goed zou zijn. De man die ontelbaar veel Binding of Isaac achter kiezen heeft — honderden uren, schat ik, waarvan ik er veel te veel heb gezien om te durven zeggen hoeveel precies — is exact de persoon die Blue Prince moet spelen.
Hij had de demo al gespeeld, lang geleden, maar nu is het echt uit, en heeft hij er zijn tanden in gezet. Ik kijk elke dag uit naar de nieuwe vod — wat dus wil zeggen dat ik ondertussen meer dan 18 uur naar Nothernlion’s Blue Prince heb gekeken. En dat is arguably eigenlijk zelfs leutiger dan het spel zelf te spelen. Want wat een heerlijke mens is dat toch.
Ik herinner mij niet veel van de cursus sociologie die ik verplicht heb moeten volgen ontelbaar veel jaren geleden. In tegenstelling tot zo ongeveer elke andere cursus die ik ooit verplicht heb moeten volgen, waar ik mij nu helaas nog méér van herinner dan toen ik er examens voor moest afleggen, blijft er van sociologie alleen vaag de naam Emile Durkheim vaag naar boven drijven.
Geen idee waarom, maar het is zo.
Vandaag was ik –zoals ik wel vaker doe– aan het bladeren door Browzine, het handige overzicht van wetenschappelijke tijdschriften dat we hebben op het werk, toen ik helemaal verzwolgen raakte in het Journal of Ancient History, Vol. 12 nr. 2, met een set artikels over het toepassen van het werk van Pierre Bourdieu op de geschiedenis van de oudheid:
Silverman, Jason M., Alex Aissaoui, Rotem Avneri Meir, Jutta Jokiranta, Nina Nikki, Adrianne Spunaugle, Joanna Töyräänvuori, Caroline Wallis, and Melanie Wasmuth. “Social Biographies of the Ancient World. Studying Ahatabu, Jonathan, and Babatha through a Bourdieusian Approach: Towards a New Historiographical Habitus.” Journal of Ancient History12, no. 2 (2024): 189–203. doi:10.1515/jah-2024-0017. / Online.
Spunaugle, Adrianne. “Ancient Near Eastern Field Theory: Adapting Bourdieu for Social Biographies of the Ancient World.” Journal of Ancient History12, no. 2 (2024): 204–221. doi:10.1515/jah-2024-0022 / Online alhier.
Silverman, Jason M., Joanna Töyräänvuori, and Melanie Wasmuth. “Ahatabu and her Stela (ÄM 7707): Funerary Habitus in Achaemenid Egypt.” Journal of Ancient History12, no. 2 (2024): 222–280. doi:10.1515/jah-2024-0018 / Online.
Meir, Rotem Avneri, Jutta Jokiranta, and Adrianne Spunaugle. “Functional Differentiation in 1 Maccabees: Exploring Second Century BCE Judean Society Through the Character of Jonathan Apphus.” Journal of Ancient History12, no. 2 (2024): 281–299. doi:10.1515/jah-2024-0023 / Online.
Wallis, Caroline, Alex Aissaoui, and Nina Nikki. “Falling Out with the In-Laws. Understanding the Babatha Archive with Pierre Bourdieu’s Field Theory and Theory of Practice.” Journal of Ancient History12, no. 2 (2024): 300–325. doi:10.1515/jah-2024-0025 / Lees online.
Pierre Bourdieu, van wat ik ervan begrepen heb, werkte een theorie uit waarbij er sprake is van velden, ’t is te zeggen netwerken van sociale posities, waarbinnen er eigen regels zijn en een eigen hiërarchie en waar de deelnemers akkoord zijn om hetzelfde spel met dezelfde spelregels te spelen. Elk veld heeft zijn kapitaal, dat in het economische veld “echt” kapitaal kan zijn, maar in andere velden ook cultureel, of sociaal, of zelfs symbolisch kan zijn. Er is een habitus en een praktijk in elk veld (ruwweg hoe mensen denken en handelen en hoe dat denken en handelen verweven is met de structuur) en het is allemaal zo boeiend dat ik helemaal in allerlei zijsprongen wou beginnen lezen en nog niet eens helemaal door “Ahatabu and her Stela (ÄM 7707): Funerary Habitus in Achaemenid Egypt” geraakt ben.
Al is dat ook machtig interessant, zijnde een artikel over deze grafstèle:
Zijnde een steen waar onnoemelijk veel culturen door elkaar op staan:
Egyptisch-Egyptisch, gelijk de farao’s van lang geleden en alles, voor het algemene gegeven van de stèle en de goden (Osiris, Isis, Nephtyhys) die erop staan en zo
De zon bovenaan is een Egypto-Anatolisch of Egypto-Fenicisch model
De “staart” aan de zon is Egypto-Perzisch
De vorm van de scepter van Osiris is Fenicisch of Syrisch-Luwiaans
De grootte van de figuren bovenaan, de vorm van de kroon van Isis en in het algemeen het haar en de kledij is ook Egypto-Anatolisch of in alle geval Egypto-, euh, niet-Egyptisch
De amforen onder de lichamen in het midden zijn ofwel Palestijns of wel Egypto-Perzich, ofwel Fenicisch
De gebaren bij de rouwende mensen, en dat er niet alleen vrouwen rouwen is niet Egypto-Egyptisch maar zou wel eens Grieks kunnen zijn
De inscriptie onderaan is Aramees
De namen die vermeld worden zijn ambigu van oorsprong, maar zouden kunnen zijn van Palestina (met zelfs een yahwistische naam erbij, ‘Adiyah), en met minstens één van de vier “echt” Egyptisch.
Er is behalve deze steen, die alleen in afgietsels overblijft wegens vernietigd in Berlijn in WOII, verder niets bekend over Ahatabu en haar echtgenoot, vader, schoonvader en zoon. En toch is er waardevolle informatie uit t epuren met Bourdieu’s framework.
⁂
Ik heb van de weeromstuit Bourdieu’s Le bal des célibataires gekocht met mijn Kindle. Sociologie werd ineens wél wijs.
Ik was op weg naar huis en ik passeerde een Delhaize, waarop ik dacht: ik ga eens binnen om te zien of ze X hebben — waarbij X iets is dat mijn eega en ik alletwee graag eten. Ze hadden X! En dan dacht ik: ik maak dat gewoon klaar vanavond bij wijze van verrassing hoho wat zal dat een fijne thuiskomst zijn voor Sandra!
En dus maak ik een court-bouillon en pocheer ik dingen en maak ik een velouté en zet ik de grill aan en maak ik Speciale Puree en dan is het 18u en om het allemaal goed te timen bel ik om te vragen wanneer ze ongeveer thuiskomt.
Waarop blijkt dat ik helemaal vergeten was dat er mij gisteren gezegd was dat ze vandaag niet naar huis zou komen eten.
Ik heb besloten om de erfenis te weigeren, zodat ze helemaal naar de kinderen gaat. Dat is geregeld bij de notaris. Dan is er een attest van erfopvolging dat moet aangevraagd worden, en dat kwam maar niet toe. Bij de derde poging kreeg ik een boodschap dat ik moest bellen naar een bepaald nummer. Ik doe dat, en men zegt mij dat het allemaal in orde is. De week erna krijg ik een mail dat het niet allemaal in orde is, omdat ik te veel erfgenamen heb ingevuld omdat ik de enige erfgenaam ben.
Ik bel naar het nummer in de mail, waar blijkt dat ah ja inderdaad, dat van die verwerping was toegekomen dus de mail was verkeerd, maar het is toch nog niet allemaal in orde, want ik kan dat document nu helemaal niet meer aanvragen. Eén van de kinderen moet het doen, met de gegevens van de drie andere kinderen erin.
En eens dat document toekomt, binnen een week of drie vier, kan er naar de bank geschreven worden om te weten hoeveel geld er daar staat, waarna er een aangifte van nalatenschap kan gedaan worden.
Maar we hebben gedomme wel anderhalve maand verloren door dat eerste document dat maar niet in orde geraakte.
Het zijn spannende momenten ten huize onzent, tegenwoordig.
Er zijn een stapel financiële dingen die moeten in orde komen, maar vooraleer dit kan gebeuren moet eerst dát, en voor dát goedkomt moeten de kinderen iets anders doen en dan moeten wij ook nog iets doen en dan moeten derden nog dingen doen en zijn er banken en verzekeringen en notarissen en aannemers en aaaargh.
Een heel kluwen. Met een beetje geluk is het binnen een maand of drie allemaal achter de rug. Hopelijk zonder kleerscheuren allemaal, ook.
Zelie kwam terug van een weeklang opleiding geven, met mijn fototoestel vol foto’s.
Waar iemand per abuis de voorlaatste dag “delete all” had gedaan.
En waar iemand anders geprobeerd had om de foto’s te recoveren, maar het was niet gelukt want “ze zagen ze wel maar ze moesten betalen om de foto’s ook echt terug te krijgen”.
Ik vond dat raar, want PhotoRec is uitstekend en gratis. Ik dus eerst zoeken naar een SD-kaartlezer, en dan PhotoRec zijn ding laten doen. Succes! Meer dan 1000 foto’s gevonden!
…en dan keek ik naar de teruggevonden foto’s: allemaal dingen van 2024. Eén foto van vorige week. En dan een resem dingen die duidelijk géén foto’s zijn.
Zucht. Ik dénk dat de mensen die geprobeerd hebben om dingen te recoveren, de recovery op de SD-kaart zelf hebben gedaan. In alle geval: foto’s reddeloos verloren. Ik was er zelf ongemakkelijk van.
Het is Pasen, en we hebben niets gedaan voor Pasen. Het is maar totaal incidenteel dat ik er aan herinnerd werd, omdat er maandag een vakantiedag is en het in principe Paasvakantie zou zijn, maar sinds er geen enkel kind nog op school zit, gaat het hele liturgische jaar helemaal aan ons voorbij.
We gaan maandag wel lam eten, en er lagen ook paaseieren op tafel, maar behalve dat: niets.
Ik heb de afgelopen paar dagen twee keer gekookt, en ik was er twee keer zeer content van. Geen foto’s getrokken, maar ik schrijf de recepten wel op voor in de toekomst nog eens.
1. Gebakken rijst met overschot van in de frigo
Ingrediënten:
4 eieren
de overschot van de rijst van de afhaalturk van eergisteren (en de kleine brol van groenten die er ook nog bijlag)
een paar tenen look, fijngeperst
een paar sjalotten, fijngesneden
de overschot van de steak van gisteren, in kleine stukjes
sojasaus
ketjap manis
overschot geklaarde boter van de bearnaise van gisteren
Werkwijze:
Alle ingrediënten snijden en klaarzetten en al, want het gaat allemaal zeer rap!
De wok stampend warm maken, en geklaarde boter in doen.
Sjalotten en look erin smijten en wat bruin laten worden zonder ze te verbranden.
Geklutst ei erbij kappen en roerbakken.
Rijst erbij doen en ook roerbakken. En dan vlees hetzelfde.
Wat sojasaus en kotjap manis bijdoen.
[Idealiter, vermoed ik, van het vuur halen en er nog wat pijpajuin bijdoen voor de kleur maar ik had er geen in de frigo en ook niets dat in de buurt kwam dus ah well.)
2. Heilbot met kerstomaten
Ingrediënten:
712 gram heilbotfilet (niet dat het precies dat moet zijn, maar dat is wat ik gekocht had op de markt)
1/2 kilo kerstomaten
een kleine ajuin in brunoise gesneden
een teen of vier look in dunne dunne schijfjes
een glas witte wijn
wat piment d’espelette
een Italiaans stokbrood in dikke stukken gesneden
Werkwijze:
Heilbot droog deppen, peper en zout op doen, heel kort bakken in olijfolie in een zeer hete pan tot hij niet meer plakt en dan op een bord leggen.
In diezelfde pan look en ajuin met piment d’espelette wat bruinen tot de look juist zo riekt dat hij niet verbrand is.
Kerstomaten en wijn bijsmijten, deksel op zetten, en wachten tot de tomaten barsten.
[Ondertussen het stokbrood toasten in een pan met olijfolie en er dan wat look op wrijven want waarom niet]
Deksel afhalen, een glas water en redelijk wat zout bijdoen, vuur heter zetten, nog een minuut of vijf laten uitkoken.
Vis er (met de gebakken kant naar boven) voorzichtig op leggen want heilbot heeft de neiging uit elkaar te vallen.
Deksel erop zetten en laten staan tot de vis klaar is.
