Anna leert lezen. Hoja, we hadden ze kunnen leren lezen vóór ze naar het eerste leerjaar ging, absoluut. We hebben dat voor geen van onze kinderen gedaan, en wel degelijk heel bewust: veel leutiger om dat in de klas te doen, en samen te leren, dan daar in de klas te zitten en het allemaal al te kunnen, denk ik zo.

(’t Is alleen mislukt met Louis, die wou absoluut zijn dierenencyclopedie lezen, en hij heeft het zichzelf allemaal geleerd ergens in de loop van de zomer voor hij naar het eerste ging.)

Maar Anna dus: ze leert lezen.

Ik moet dan dingen op papier schrijven en Anna leest die dan, zo fier als een gieter. En dan moet ik woorden schrijven die niet bestaan, en zinnetjes, en alles.

Niet evident als ze alleen de letters van maan, roos en vis hebben (of beter, de klanken aa oo i m n r s v) en als het maar één lettergreep mag zijn, maar hey, uiteindelijk zijn er toch wel redelijk wat woorden te doen:

Ha, ik had ook nog “oom” kunnen gebruiken, bedenk ik. En “moor”. En ik had er een verhaal van kunnen maken. Over een rare oom Rik die de maan in het raam ziet, en dan naar de maan gaat om maanvis te gaan halen. En dan de rare vis in room doet. Vis is van oom Rik. Mmm vis in room. Vis is in oom Rik. Mmm vis in oom Rik. Mmmm vis in room in oom Rik.

En dan eind goed al goed want er is een roos, die ik, gedimme, nu ik eraan denk, ook in een vaas had kunnen steken: roos in vaas is voor Anna.

(En verder vind ik het ongemeen boeiend, hoe rap dat ze ermee weg is, met dat lezen.)

Onze jongste gaat naar het eerste leerjaar, en kijk, we hebben nog eens een juffrouw die we nog niet hebben gehad met de drie vorige.

’t Ziet er in orde uit.

Allez hop.

Zelie kwam van de orthodontist terug met minder goed nieuws.

Het is al jáááááren aan een stuk dat ze geen melktanden meer verliest, maar dat er wel nog allemaal in haar mond staan.

Blijkt vandaag dat haar kiezen onder haar melktanden allerlei niet-katholieke dingen dreigen te doen, en dat dat allemaal niet goed is.

Mijnheer doktoor wist te vertellen dat er wel zeker vier kiezen gaan moeten getrokken worden, en dat er allerlei beugels aan te pas gaan komen — zucht.

’t Zal niet haar beste keer zijn, vermoed ik zo.

Vanmorgen ben ik met Zelie meegereden tot aan het stadhuis ongeveer, en dan moest ik terug naar huis: mijn ransel vergeten. Zelie is alleen verder naar school gereden.

Vanavond kwam ik thuis, en ’t eerste dat ik hoorde, was dat Zelie een ongeluk praktisch had zien gebeuren. En niet zomaar: een botsing tussen fietsen, met allerlei hoofdwonden en bloed, en dus écht niet zo leutig.

Stom dat ik er juist vandaag niet bij was, nu heeft Zelie het allemaal alleen moeten zien.

“Er was allemaal bloed, en ik dacht dat het een pop was”, zei ze daarnet, “maar toen bewoog dat hoofd met allemaal bloed, en zag ik dat het iemand echt was en geen oefening”.

Zoiets is al verschietachtig en vies als het een vreemde is maar, beeld het u in: het was de kersverse klastitularis van Zelie. Ick.

Het nieuws dat zij er in de loop van de dag van hoorde, was absoluut niet opbeurend: ze was er toch wel van aangeslagen. Het allerlaatste nieuws is gelukkig dat het nog altijd heel erg is, en dat het nog altijd intensieve zorgen is, maar dat het ongetwijfeld allemaal in orde komt.

Oef. En toch nog: vingers gekruist, en helemaal beterschap gewenst.

Hey, eerste info-avond achter de rug, en ik was eigenlijk al vergeten wat voor fantastische meester het is waar Louis bij zit dit jaar.

De geruchten over het vijfde leerjaar? Waarvan ze zeggen dat het het allermoeilijkste leerjaar van de hele lagere school is? Allemaal waar.

Het eerste, tweede en derde jaar is eigenlijk nog wat spelen. Het vierde is dat al wat minder, maar ’t is tegelijkertijd ook niet echt moeilijk wegens vooral gewoon herhalen. Het vijfde leerjaar is het jaar dat de speeltijd écht gedaan is. Dat ze zelfstandiger moeten worden, en dat het gedaan is met voortdurend bij het handje houden. Dat er veel méér gezien wordt, en dat het veel sneller gaat.

’t Zal niet evident zijn, maar we hebben er eigenlijk wel goeie hoop op.

/vinges gekruist

Zelie is naar de gymnastiek geweest en is Jan heeft een voetbalmach gespeeld.

(’t Wordt schaamtelijk: ze hebben weer gewonnen, de ploeg van Jan. VC Zwijnaarde – RSC Excelsior Mariakerke: 4 – 25. Zondag 2 oktober spelen ze tegen de A-ploeg van Sint-Denijs-Westrem, trouwens!)

En straks gaan ze allevier zwemmen, en Louis doet de hele namiddag animatiefilm.

Volgende week staan er twee info-avonden op het programma (en jawel, wij gaan, zoals we al tien jaar elke keer gaan, zelfs al hebben we het ondertussen al allemaal gehoord), en dan beginnen de activiteiten één voor één opnieuw: turnen, zwemmen, voetbal, AMV, ballet, scouts, saxofoon, animatiefilm, judo, gitaar, breakdance, urban/clipstyle.

’t Is soms niet te bevatten, wat ze allemaal doen, en onze kalender ziet er met het jaar complexer uit. Maar hey, zolang ze het graag doen. En het is gemakkelijker om ergens mee te stoppen als blijkt dat het echt niet meer gaat, of dat het toch niet zo wijs was, dan achteraf te zitten met spijt van “had ik maar”.

Zelie heeft sinds een paar maand een GSM.

Ze heeft een heel telefoonboek staan van contacten, ze maakt foto’s, ze maakt filmpjes, ze speelt spelletjes: misschien geen echte power user, maar dan toch een gevorderde gebruiker.

’t Is een telefoon die kuren heeft: valt regelmatig stil, doet zeer vreemde zaken — een Samsung Galaxy denk ik.

Onlangs was hij finaal vastgelopen: niets reageerde nog. Naar de winkel, ze gingen hem opsturen, een tijdje later teruggekeerd, en wat blijkt: de telefoon werkt volledig anders dan hij begin deze week werkte. En oh ja, hadden ze dat niet gezegd op voorhand juffrouwtje? We hebben hem helemaal gewist, haha.

Alle filmpjes van deze vakantie weg, alle foto’s, alles. Zelie was, ik moet het niet zeggen, serieus overstuur.

Ze zal voortaan dus wel back-ups nemen, vermoed ik — maar ik vind het dus wel geen manieren van die winkel.

Zelie zit in de middelbare school.

Louis zit in het vijfde, Jan in het derde, en Anna in het eerste leerjaar.

En zoals het er nu naar uitziet, gaat Sandra met de jongste naar de ene school, en ik met Zelie naar de andere school, ’s morgens. Schoolpoortvader, ik (maar dan eentje zonder goesting om te socialiseren met andere mensen) (en met een dochter die vermoed ik met de maand minder zal willen hebben dat ik ook maar in de buurt van de school komt).

Update: Jan zit nog maar in het tweede leerjaar, beweert Sandra. Enfin ja.