Tag: gelezen

In Phonogram schreef Kieron Gillen over hoe mensen interageren met kunst (in casu muziek), hoe kunst ze inspireert, verandert en uiteindelijk vernietigt. Het ging niet echt over kunstenaars, behalve dan als concepten in het hoofd van de ‘consument’. The Wicked + The Divine kijkt naar de andere kant: het gaat voornamelijk over de mensen die kunst maken, en meer specifiek…

“Trololol,” zei Victor Hugo. Een kwart van het boek over de slag bij Waterloo, waar welgeteld één zijpersonage bijzonder terloops op het toneel verschijnt: helemaal op het einde, Thénardier, als lijkenpikker. Dan een paar hoofdstukjes over hoe Jean Valjean Cosette komt ophalen bij de Thénardiers, en dat hij ze naar Parijs meeneemt. Cue heelder hoofdstukken…

Wahey! Dierenmishandeling, moord, verkrachting en necrofilie! Van tijd tot tijd eens literatuur, dat is goed voor een mens, ’t schijnt. Lester Ballard is een eenzaat ergens in de jaren 1960 in een gat in Tenessee. Zijn ouders sterven, hij verliest zijn huis, en in de loop van het boek lijkt het alsof hij (letterlijk en…

Polly heeft een ingebeeld vriendje. Een irritant ingebeeld vriendje, waarvoor op restaurant een plaats extra moet gezet worden, dat mee moet als de familie op uitstap gaat, een speelkameraadje dat eigenlijk vooral lijkt gebruikt te worden om haar ouders mee te irriteren. En na een tijdje verdwijnt het ingebeeld vriendje weer, zoals dat de neiging…

Ghaaa nééééénnn!! Het is het begin van een trilogie en ik had dat niet door tot de allerlaatste bladzijde! Ik was zo begonnen aan Bitter Seeds ook, ook van Tregillis, en toen waren delen twee en drie ook nog niet uit, en het is er niet meer van gekomen. Maar hier ben ik écht benieuwd…

Qua standaardverhaal kan het tellen: het generatieschip op weg naar een andere planeet. Als ik daar geen paar dozijn boeken en verhalen over gelezen heb, heb ik er geen één gelezen. Maar dit is wel één van de betere in het genre. Er zijn echte personages, het schip wordt mettertijd ook een personage, en het…

Wat was de review van de Aarde in The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy ook alweer? “Mostly harmless”, juist. Da’s zo ongeveer wat dit boek was: “mwof ja”. Niet zo bereslecht als Dan Brown, maar nooit in de buurt van even goed als pakweg Charles Stross’ Laundry Files. Nate is een data entry-loonslaaf in Los…

Ik moest mezelf elke pagina herinneren dat dit wel degelijk de Heilige Justinianus en de Heilige Theodora waren, waar Procopius over aan het schrijven was. En de nobele Belisarius, waar Robert Graves zo mooi over schreef. Machtig: roddel, schandaal, ontrouw, sex, ruzie, achterklap. Koppel dat aan onmetelijke rijkdom en baas van de gekende wereld, en…

Onmogelijk om het boek te lezen zonder de gezichten van de film te zien. André is Fezzik, Mandy Patinkin is Inigo Montoya, Westley kan niemand anders zijn dan Cary Elwes, er kan geen betere Prince Humperdinck zijn dan Chris Sarandon en geen betere Vizzini dan Walace Shawn. En Miracle Max, ver van een karikatuur te zijn…

De eerste boeken die ik uitleende in de volwassenenbibliotheek: Jack Vance’s vijf Duivelprinsen, en iets spionage-achtigs. Ik weet begot niet meer wat het precies was, maar ik herinner me wel dat ik het wou lezen omdat de Engelse versie bij ons thuis lag, ze er bijzonder indrukwekkend van cover uitzag, en ik toen geen Engels kon lezen.…

Autobiografieën in audioboekvorm, voorgelezen door de persoon die het boek over zichzelf geschreven heeft, dat is nog eens wijs, vind ik. Bossypants was mij een tijd geleden aangeraden door Audible, ik vermoed omdat ik Steve Martin’s (uitstekende) autobiografie Born Standing Up al had gekocht en beluisterd. Of misschien gewoon omdat het een enorme bestseller was, wie weet. Tina Fey (Saturday…

Hoezee! World building! Fijne personages! ‘t Is een fantasy-boek in een wereld met een volledig eigen gezicht, hoera! Het voelt als iets tussen koude oorlog en negentiende eeuw. Eén continent had tot voor een paar honderd jaar een reeks goden (Olvos, Kolkan, Jukov, Ahanas, Voortya, en Taalhavras) die de hele realiteit konden vervormen, een ander continent was een…

Een mens moet om de zoveel tijd eens een oude klassieker herlezen, denk ik. Maar science fiction uit de jaren 1970 is toch altijd ook een beetje een risico. Maar ik herinner me vaag dat ik het zéér lang geleden, in franse vertaling dan nog wel, een wijs boek vond. Maar dat is nergens een…

Een boek waar een appendix van tientallen bladzijden bij zit met de namen van de stapels en stapels personages en plaatsen, die gaat van Aäno, “maid at Edonomee; daughter of Kevo”, over Nazhmorhathveras, “the inhabitants of the Evressai Steppes, at war with the Ethuveraz”, en Thorchelezen, “a junior canon of the Untheileneise’meire”, tot Zhidelka, “a Barizheise…