Zo, en mijn corset is ook aangepast. Dat aandoen was niets, maar dat rechtzitten was 1 ander paar mouwen: heel mijn onderrug voelde aan alsof hij in elkaar aan het zakken was–ik hoop dat ze daar niets vergeten diagnosticeren zijn.
Het ding is eigenlijk een soort harnas, met een kader op mijn borst en mijn buik, en een soort schild achteraan op mijn rug dat er met riemen aan verbonden is. In principe zou ik met dat harnas al direkt na de operatie moeten kunnen recht zitten en (gasp!) rondlopen, zei de dame die het gemaakt had (“hoe lang ligt u hier al? sinds zondag?“). En dat ze volgende week eens zal komen kijken.
Needless to say: dat rechtzitten-om-te-testen deed immens pijn. Ik hoop dat het blauwe plekken zijn of zo, en dat het over gaat. En misschien kan ik zelf aan werken, zo beetje bij beetje rechtkruipen en zo.
Hoop doet leven.