En dan denk ik wel eens

Als u de wijsheid zo erg in pacht denkt te hebben, schrijf dan een boek hé.

Of begin ten minste uw eigen weblog, dan kan u de wereld bombarderen met uw eigen ongetwijfeld fantastisch gefundeerde opinies, en de muren van de nacht vol ego plamuren.

Nee maar.

Dat zit daar maar in de comments links en rechts, verscholen achter een koppel initialen en een e-mailadres dat wellicht zelfs geen nul op het rekest kan tevoorschijn toveren—niet dat men eigenlijk wil proberen—en dat denkt hardwerkende mensen te mogen veroordelen, en dat denkt het allemaal te weten, en dat houdt zich vooral niet in om het onder ieders neus te wrijven. Tch. De seskes krijg ik er soms van — en dat ik het hoegenaamd niet noodzakelijk heb over de comments alhier hoor.

Euh. Maar goed. Ja. En voor de rest: terug van vergadering. Hoe was het? Goed hé. We laughed, we cried, u weet hoe dat gaat.

En morgen gezond weer op, tjaha, zo zijn we dan wel weer. Schrik-ke-lijk veel te doen ook. So it goes.

3 reacties op “En dan denk ik wel eens”

Reacties zijn gesloten.