Damn, ik zit hier weer alleen. ’t Was een van die dagen waar het gewoon niet vooruit gaat. Zo van beginnen schrijven, uitwissen, herbeginnen, weer uitwissen, naar toilet gaan. Cola drinken, schrijven, uitwissen, wanhopen, weer schrijven, uitwissen, drie bladzijden vol ratelen, weer uitwissen…

Maar het moet erdoor. Ik vertrek niet voor het in orde is.

! Damn. Dan zie ik Zelie en Louis niet. Hrm. Het is nu 18u30, ik vertrek binnen een kwartier, klaar of niet, en ik werk het thuis verder af. Jawel.