Louis krijgt tanden; Niet dat hij er nog geen had, maar hij krijgt er nog een paar bij: kwijlen gelijk een labrador met een maagfistel, en wenen aan 100 per uur. En: de suppo’s zijn spoorloos verdwenen.
Nog een geluk dat we daar voor Zelie van af zijn. En nog een paar tanden en voor Louis staan ze er ook allemaal.
Wat er mij aan doet denken: zijn er naast tanden eigenlijk nog van die pijnlijke momenten voor kinderen?
Ha. Ja. Kinderziekten. Of wacht: Louis zou al kinderpokken moeten gehad hebben, betrapt van Zelie vorig jaar. Wat blijft er nog over? Mazelen krijgen ze tegenwoordig inentingen voor, en rode hond en zo ook dacht ik.
Louis wordt volgende week geopereerd (aan The Unmentionables, hu hu), maar dat is algemene verdoving en het zou zo geen pijn moeten doen achteraf. En inentingen en zo doen ook zo geen pijn…
Hmmm. Misschien dat we er na die tanden hier echt van af zijn. Van de fysieke-pijn-om-onbekende-redenen toch.