Ontstoken

Louis had een paar dagen al pijn aan zijn mond, zo van auw als hij iets zuur at. Sinds zaterdag en vooral zondag was het helemaal prijs: gezwollen, enorm veel pijn, echt wel vies.

Zondag zag het ernaar uit dat het aften waren, maandag zei de dokter dat het wellicht geen aften waren maar wel een ander soort infectie. En dat Louis met voorsprong de weekprijs voor meest indrukwekkende infectie kreeg.

Pijnstillers allerhande en dingen tegen infecties, maar uiteindelijk is er blijkbaar niet echt veel aan te doen: vooral hopen dat het over gaat, eigenlijk.

Vanavond toen ik thuiskwam, was ik een beetje bang van Louis: heel zijn mond nog meer opgezwollen dan gisteren, zijn tanden bruinzwart van het bloed en zijn gezicht asgrijsachtig. Hij kon bijna niet meer spreken, en eten lukte helemaal niet: hij kreeg zijn mond niet genoeg meer open om er eten in te krijgen, kon niet drinken aan een glas omdat het enorm pijn deed als er vloeistof op zijn onderlip kwam, en kreeg zijn mond ook niet genoeg meer dicht om met een rietje te drinken.

Den duts!

En vooral ook: de er onrustwekkend slecht uitziende duts. Sandra moest normaal naar een vergadering, maar na een telefoon met de huisarts hebben we maar een spoedafspraak gemaakt met de pediater in het ziekenhuis. Ik hoop zo van ganser harte dat er geen baxters en hospitaalverblijven aan te pas gaan komen.