Ik heb vanmorgen klem gezeten tussen het trottoir en de tram. Mijn linkerscheenbeen ligt in frieten. Ai, pijn.

En gisteren had Zelie met de wekker gespeeld zodat hij vanmorgen wel afgegaan is, maar dat het volume op nul stond. Zoals die keer toen ik in de verkiezingen het stem bureau moest gaan bemannen. We zijn vanmorgen samen wakker gewordne om 7u30. Wij, geconditioneerd!? Nah. 🙂

Enfin, ik ben nog om 8u45 op ‘t werk geraakt dus zo erg was het niet, maar Zelie heeft wel niet gegeten of gedronken vanmorgen. Een fristi op de tram, da’s al. Onwaardige ouders dat we zijn.

On a related note: ze eet één van de twee koeken die ze meekrijgt niet meer graag. En we hebben juist een kast vol gekocht. Oh well, we zullen iets anders moeten vinden.

Louis is aan het herstellen van zijn operatie. Eergisteren zag het er nog bijzonder vies uit, gisterenochtend dacht ik even dat er witte etter op zat, maar het zal dat wel niet geweest zijn want ‘s avonds was het weg.