Zo’n weblog, het blijft dansen op een slap koord. Ik kan me niet inbeelden dat ik ooit zo openhartig zou zijn als Katrien: dingen schrijven als
Geen zin om te loggen. Slecht gezind. Aanvaring met baas, alweer. Sorry. Will be back later. Niet nu. [3 juni]
–dat zou bij mij niet lukken. Misschien omdat de mensen en bedrijven waarover ik dan zou moeten schrijven, aan het meelezen zijn.
Ik zou eigenlijk vier gebruikersgroepen moeten kunnen definiëren: mijzelf, familie, vrienden, en al de rest. Of eigenlijk nog beter: ik zou bepaalde zaken voor bepaalde mensen onzichtbaar willen kunnen maken.
Dan zou ik kunnen kvetchen over alles en iedereen. Ha!
Reacties
2 reacties op “Zo’n weblog, het blijft dansen”
Ja en dan ineens mensen die het toevallig gelezen hebben toen ze in eens cybercafé zaten, of bij iemand anders thuis aan’t surfen. Iets dat niet voor hun ogen bedoeld was. En then the shit hits the fan (in Da Nang?)
Ja, dat is het juist hé. Onmogelijk, maar ja.
Ik zou dan minstens een onderdeel “persoonlijk voor mij alleen” willen. Dat mag dan na mijn dood gepubliceerd worden!