Weer twee uur uit mijn bed geweest, en voor de eerste keer uit mijn kamer gewandeld. Tot aan de trapzaal. Eén trap naar boven gegaan en dezelfde trap weer naar beneden. Meer dan dat lukte niet, maar ‘t is al iets.

‘t Is wel behoorlijk embarassing, zo rondschuifelen met een harnas, steunkousen, een ziekenhuishemd, een peignoir en een looprek met een zak urine eraan.

En nu ben ik uitgeput. En is er een nieuw type pijn bijgekomen: zo’n soort steek onderaan daar waar het metaal in mijn rug zit, alsof de rand ervan ergens tegen duwt. Ahem. Misschien niet teveel proberen doen tegelijk.