Maand: februari 2004

Als ze mij ooit vragen wat de hel is: de afgelopen twee dagen. Onder narcose donderdag 14u, geen probleem, weg gelijk een lierken. Wakker in ademsnood en brakend om 19u45, en dan liggen naar adem snakken en moeten overgeven tot 28 uur later, klaar wakker. Eerst in intensieve, waar ik tussen twee stervende mensen lag,…

Zojuist “den drain” uit mijn rug gehaald: een duimdikke buis die hoeveelheden donkerzwart bloed naar een plastieken emmer onder het bed leidt.

ghrhhhhhhhh

…zijn de wereld niet uit. Operatie vanavond rond zes à zeven uur in plaats van vijf uur, en ’t zal niet twee à drie uur duren, maar een heel eind langer: de laatste beelden tonen blijkbaar dat niet één maar twee wervels kapot zijn: L1 is verbrijzeld en naar achter geschoven, en D12, de onderste…

Zo, en mijn corset is ook aangepast. Dat aandoen was niets, maar dat rechtzitten was 1 ander paar mouwen: heel mijn onderrug voelde aan alsof hij in elkaar aan het zakken was–ik hoop dat ze daar niets vergeten diagnosticeren zijn. Het ding is eigenlijk een soort harnas, met een kader op mijn borst en mijn…

Voilà, ik ben definitief gescheduled voor operatie om 17u, of iets ervoor of iets erna, afhankelijk van hoe de andere operaties verlopen. Ik ben leeggemaakt, gewassen, heb mijn drukkousen aan, sta al op secreet sinds middernacht, de anesthesist is langs geweest (“na de operatie geven we u een morfinepomp, we weten uit ervaring dat u…

’t Is verdorie putje winter en nog geen vier uur, en de gepluimde ploerten zijn hier buiten al een half uur lawaai aan ’t maken. En behalve dat, denk ik dat er iemand een paar kamers verder aan het doodgaan is of zo. En zijn mijn pijnstillers weer uitgewerkt. Nog een goeie twee uur. update…

Toen ik projectionist was in de Studio Skoop (is dat écht al meer dan tien jaar geleden?) heb ik mezelf voorgenomen om te proberen nooit meer te lachen of ongeduldig te zijn als mensen ogenschijnlijk eenvoudige dingen niet gedaan kregen. Dingen als een hamburger op een degelijke manier in elkaar steken. Of een auto starten.…

Daarjuist Sandra en papa langseweest. Sandra’s haar is geknipt en rood geverfd, en het is zéér schoon. Ze ziet er trouwens heeltegans beeldschoon uit, ik ben niet zeker dat ik het haar duidelijk genoeg gezegd heb. Afijn. Binnen 24 uur weet ik misschien of ik kan lopen, of ik impotent ben, incontinent, mijn benen nog…

Voilà, ’t is beslist. Ze gaan mijn rug langs achter open leggen, en dan zo goed en zo kwaad mogelijk alles op zijn plaats trekken, duwen, nagelen en vijzen. Morgen vanaf pakweg 17u tot, als alles goed gaat, 20u. En of ik al wist dat het zeer riskant was? Ja? Welaan dan.

’t Is nu dat verdriet: ik moet naar het toilet gaan maar dat lukt niet echt. Ik bespaar u het gedoe met laxeermiddelen, spuiten, bedpannen, suffice it to say dat het niet zo leuk is. De verpleegsters (die van mij trouwens allemaal een enorm boeket bloemen en cadeaus allerhande krijgen als ik hier ooit uit…

Bloody hell. De neurochirurgen zijn het niet eens met elkaar. De ene helft wil langs achter naar binnen en de andere helft langs opzij. En, o ja, ik moet begrijpen dat ze niet voorzien zijn op spoedgevallen, dus dat ze mij maar in de loop van morgenavond zullen kunnen doen. Fuck. Ondertussen heb ik ze…

Gewassen, nieuw infuus gestoken, de rug (!) geschoren, laxeermiddel besteld, allez ju. Nog een dag en ’t is zover. Ik heb de indruk dat zelfs het personeel hier medelijden heeft met mij, ’t is proper.

David heeft daarjuist gebeld. Which was nice. Hij zei onder meer dat er weinig risico is dat het erger wordt nà het initieel trauma, omdat de klap dan zodanig veel zwaarder is dan gelijk wat daar op volgt. Ik wil hem wel geloven, maar ik blijf toch doodsbenauwd van hoesten. Hrm. Ik ga nog wat…

Tegen de bloedklonters, voor de maag, tegen de maag, spierverslapper, cortisone tegen de zwelling, en dat alles in een cocktail van glucose en bloedreflux. A la bonne heure. En, niet te vergeten, tegen een achtergrond van halve paniek–tja, ik ben ook maar menselijk, en er komt alsmaar meer slijm op mijn longen waardoor ik meer…