Maand: februari 2004

Ik heb vannamiddag een half uur rechtop gezeten op de rand van mijn bed! Takkoord, ’t was met de hulp van zware dosissen pijnstillers, een harnas, twee stoelen en twee verpleegsters, en het deed nog enorm veel pijn, maar toch: recht! Gezeten! Gestaan zelfs! Takkoord, het was bijna niet te houden van de pijn, het…

Na analyse van de röntgenfoto’s van vanmorgen, is het de bedoeling dat men mij alsnog twee keer per dag gaat proberen rechtkrijgen. ’s Morgens en rond drie à vier uur. Met mijn harnas aan. Ik heb voor de zekerheid een licht opiaat gekregen, en van zodra dat inwerking heeft, komen ze af. Ik hoop dat…

Juist terug van de x-stralen. Ik dacht dat er een CT-scan zou genomen worden, maar dat zou blijkbaar pas vannzmiddag zijn. De bestelling van dokter arts was een reeks foto’s terwijl ik rechtstond. Maar ik kan juist niet rechtstaan, dus dat was een probleem. Wat over en weer gebeld, uiteindelijk was liggend ook goed. En…

Als iemand plat ligt en niet beweegt, dan werkt zijn darmperistaltiek traag. Heel erg traag. Ruminate on that for a while. Heeel… traag. Alles duurt dus heel erg lang, van het ogenblik dat het verteerde eten de maag verlaat, de dunne darm doorloopt, et cætera &c. tot uiteindelijk, juist, ahem. Mijn vraag: als ik al…

Ooooh slecht nieuws van het revalidatiefront: daarnet proberen rechtzitten (draaien, ai!, harnas aan, oei!, draaien, harnas vast, ugh!, draaien, benen uit bed, gniiiiiiii, opduwen en -trekken met handen) op de rand van het bed, en ’t is niet gelukt. Ik had zodanig veel pijn dat het niet langer dan een paar seconden uit te houden…

Niet te geloven: op de voortdurende achtergrondpijn na, heb ik geen extra-veel pijn gehad, en behalve wakker worden om 4u en 6u, heb ik van pakweg 1u vannacht kunnen slapen tot 8u30. Behalve dat ze om kwart voort zeven de thermometers insteken (de omgevingstemperatuur zal hier trouwens in de kamer wellicht 45° geweest zijn), om…

Ik hoop, tegen alle hoop in eigenlijk gezien de afgelopen nachten, dat het deze keer moet lukken zonder al te veel pijn de nacht door te komen.

It was the best of times, it was the worst of times. Gisterennacht is het niet gelukt om te slapen: enorm pijn aan mijn benen. Ik bedoel dan wel vréselijk veel pijn, van het type gloeiende breinaalden met een zalf van tabasco. Geen manier om er van af te geraken, zelfs niet met de cocktails…

Ik heb mij daarjuist zelf op mijn linkerzij gelegd, een kwartiertje blijven liggen, en dan de nachtverpleegster gevraagd om me op mijn andere zij te helpen draaien. Zij heeft mijn beddegoed platgelegd, en ik ben dan zelf stukje bij beetje zo’n vijf centimeter naar boven verschoven. Bliss. Nu nog wat Grisham & slapies (hoop ik).

De poppenhandjes van de verdoofkaboutertjes stoppen alvast de piepen en kraken in mijn hoofd en in mijn onderbenen vast met de la ouate (tot nader orde de toutes les matières….), ter voorbereiding van het een aanvang laten nemen van de four way fight tussen de gecombineerde barbituraten, tusen de pijnstillers en bruistabletten, tussen slaapmiddels en…

Zojuist mijn eerste vast voedsel sinds maandag binnen (een sandwich).

Nog niet veel duidelijkheid wat de praktisce aangeleenheden zullen zijn (invaliditeit, ziekenkas, verzekeringen, eventueel expertises en onetwijfeld rechtszaken, …), maar één ding is duidelijk: dit is niet Amerika. En telt het wellicht niet voor zoveel wat de emotionele schade is van een geboorte niet mee te kunnen maken, of uw kinderen niet meer te kunnen…

Mijn benen! Pijn! En ’t is nog 24 uur voor ik mag iets rechter zitten. Maar pijn!

Ik heb Rien Poortvliet’s De Kabouter besteld. Ik persoonlijk, elke avond, uit voorlezen. Zonder uitzondering. Vader-kinderen-moment. Van ons. Fitness. Met Philippe. On the dot. Geen uitzonderginen. Enkel werk dat mij interesseert. Met mensen die mij interesseren. Geen compromissen.

Het lukte niet meer om de leidingen uit elkaar te houden, van morfine en glucose en inspuiten en aftappen en pompen–de korte pijn dan maar: alles, op de blaassonde na, uitgetrokken. Wat wil zeggen dat ik hier bijna geheel au naturel lig: ik moet er zelf voor zorgen dat ik genoeg water binnen heb (“urine…