Maand: februari 2004

Ik vermoed dat ik nog een hoop stadia zal moeten doorlopen zeker? Nu denial, en dan revolt of zo, en depression, en dan ergens acceptance op ’t einde? Ik heb er zeker ergens één gemist denk ik (komt ervan van geen internet te hebben). Enfin, talk about life-changing stuff… We vallen volgende maand op 60%…

Zojuist een bijzonder vervelende twee uur doorgebracht. Volle blaas en met geen moeite de juiste sluitspier open te krijgen. En dus alsnog een sonde gestoken gekregen. Ik was gewaarschuwd dat het niet geestig zou zijn, maar het deed dus voor geen meter pijn. Ja, een beetje irritatie als ze zo’n tube van een pink dik…

Zonet nog eens moeten hoesten. Ik ben daar echt bang van aan het worden: het kan alle keren zijn dat de schok mijn ruggemerg doorsnijdt. Op die manier duren drie dagen dus echt we heel erg lang. Na de NMR ook nog een electrocardiagram gekregen. Welgeteld dertig seconden heeft dat geduurd, maar ik heb er…

Niet fijn, die NMR. Om te beginnen: nog maar eens versleept. Daarbij: op zo’n harde slee gelegd met in ’t midden een richel om in een magnetische buis te verdwijnenen. Wel, die richel zat dus bij mij niet in het midden, if you acquire my drift. Résultat des courses: mijn rug en mijn achterwerk doen…

Zonet nog maar eens een foto laten pakken: pre-operatief van mijn longen. Kwestie dat ik niet van ’t één of ’t ander onvoorzien longprobleem doodstuik tijdens de operatie. Lieve is langsgeweest met een compactflashkaartlezer, en met wat geluk staat mijn wedervaren van de afgelopen dagen, via mail naar Sandra en ingave in Typepad, binnenkort op…

Ik begin mij zorgen te maken over de sanitaire situatie. Bedpan is niet echt een optie met die ruggewervel, en 33 jaar conditionering tegen bedplassen maken mij niet echt geneigd om in zo’n fles te gaan. Toch zeker niet als mijn blaas niet 110% vol zit. En nóg drie dagen hier in bed liggen.

Het triestige is dat nu ik weet hoe potentieel erg het is (dat ik op elk ogenblik met een verkeerde beweging verlamd kan geraken), ik niet zoveel goesting meer heb om vijf keer per dag over en weer geschud te worden. Maar bon, programa voor morgen: wassen, naar beneden voor NMR, bed vervangen. Da’s dus…

Het had beter nieuws kunnen geweest zijn, weet Bert de hoofdverpleger mij te zeggen: de verplaatsing van de wervel is een heel stuk ernstiger dan op het eerste gezicht te zien was. Dus: eerst nog een MR-scans, en dan spoedoperatie. Allez ju. Maar vóór dat alles: een nieuwe cocktail pijnstillers. En muscle relaxants. Zonder nootjes,…

De CT wordt blijkbaar in de loop van de dag nog geanaliseerd en ze gaan pas morgen iets ondernemen; ondertussen heb ik al twee neurochirurgen gezien trouwens. Enfin, daarjuist een stapel telefoons verricht: Sandra het laatste (weinige) nieuws laten weten–de sloor kreeg er haar klop van, dat ik in ’t hospitaal lig, ze zit er…

Bleh. Heel de nacht niet geslapen. Mijn benen voelen aan alsof ik 80km gesnelwandeld heb, en ik lig onder een woud van infusen. Bloeddruk 13/8, t°=36,7. Voor de duidelijkheid: ik heb een zware compressiefractuur van een lombaire wervel, die (a) verbrijzeld is en (b) verschoven. Om 9u CT-scan om te zien of de wervel ver…

Zie mij hier nu liggen: heelder baxters vol morfine en cortisone, een kamer met verwarming vastgeroest op kalahari, mijn portable op mijn buik, mijn hemd aan flarden geknipt, op mijn onderbroek na al mijn kleren naar huis–’t is proper. Nog één geluk: ’t is de Briel en niet de (nieuwe) Bijloke. Long story short: bovenste…

Ben ik de enige ex-RUG-student-uit-het-begin-van-de-jaren-90 die er problemen mee heeft om naar Geert Lambert te kijken zonder glimlach om de lippen? Of heb ik hem op een paar cantussen teveel gezien?