Ik vermoed dat ik nog een hoop stadia zal moeten doorlopen zeker? Nu denial, en dan revolt of zo, en depression, en dan ergens acceptance op ’t einde? Ik heb er zeker ergens één gemist denk ik (komt ervan van geen internet te hebben).
Enfin, talk about life-changing stuff… We vallen volgende maand op 60% van mijn loon, en met Sandra in ouderschapsverlof gedurende zes maand verdient ze ook maar een stuk van haar loon, en na mijn revalidatie zit het erin dat ik geen werk meer zal hebben, dus ’t wordt allemaal niet zo eenvoudig. Tja.
En binnen een paar weken wordt onze nummer drie geboren–die ik negen kansen op tien de eerste maanden niet eens ga kunnen opheffen. Laat staan dat ik ga kunnen helpen met Zelie en Louis… Zucht.
Reacties
12 reacties op “Fasering”
Shock, denial, anger, acceptance. Vertelt google mij. Ik leef met u mee, in hoeverre dat kan want zelf heb ik nooit zoiets ernstig meegemaakt (op medisch vlak dan). Maar gij weet evengoed als ik dat de medische wetenschap verbluffend ver staat, dus nooit wanhopen. Hou vol, en denk eraan dat de kans dat je uw werk zult verliezen klein genoeg is om die mogelijkheid voorzichtig te negeren en u te concentreren op uw revalidatie en op uw derde kindje. En als ik iets voor u kan doen, ge hebt mijn e-mail adres. Not kidding.
Dag Michel en Sandra
Niet plezant. Veel sterkte toegewenst. Aarzel niet ons seintje te geven als jullie extra hulp nodig hebben of als wij iets kunnen doen!
Groeten
Alec & An
Wat ne mens allemaal niet te lezen krijgt als hij via Google de trefwoorden “vals plafond steken” inbrengt.
Veel sterkte!
PS: Mooie foto’s trouwens. Welk toestel gebruik je?
godverdomme
iets zinniger weet ik niet te produceren.
Shit man! Hou je taai, hè. Als we een benefiet moeten organiseren in weblogland, laat het dan maar weten.
Sjee. Hier ben ik stil van.
En wij maar denken dat wij pech hadden met onze valpartijen, een week voor onze eerste kleine geboren werd.
Heel veel sterkte daar!
Sterkte (meer kan ik ook al niet verzinnen)!Concentreer je maar op beter worden en de kleine die geboren gaat worden. De rest wordt vanzelf wel beter.
Hi Michel, via een andere blog hier terecht gekomen. Als je mijn URL volgt krijg je een plaatje over hoe je aan (onder) je PC kan werken als je plat moet liggen. Kan handig zijn.
Ik heb er een heel verhaal over. Als je het wil horen mail je maar!
Groetjes en veel moed!
Bart
wish you good dings bro’
Ook van mij, verre arcadiër, een stevig hart onder de riem! Ballen die vuist!
misschien een passende anecdote. Onze prof psychiatrie vertelde ooit over een stagiaire die op de kankerafdeling stond. Toen een mevrouw depressief reageerde op het nieuws van haar ziekte ipv eerst te ontkennen informeerde ze die mevrouw dat ze de stadia “verkeerd doorliep”.
Om maar gewoon te zeggen dat dat allemaal persoonlijk is. Je bent niet “verplicht” om die stadia te doorlopen. Ma ja, da weet je ook wel.
Ik hoop op beterschap voor je.
O jeetje. Beetje laat maar toch alsnog; sterkte!