Daarnet naar de uroloog geweest. Een uitgebreide versie van “steek uw broekske maar ekeer af, en blaast ekeer op de rug van uw hand”, met als conclusie dat het allemaal wat ernstiger zou kunnen zijn dan men zou mogen hopen.

De man gaat me nog zes weken geven en dan, vermoed ik, mogen we collectief panikeren. Hij zou me dan doorverwijzen naar een professor aan het UZ, authoriteit op het vlak. Niet dat die mens noodzakelijk meer kan doen dan hij, maar zo hoor ik het ook eens van iemand anders.

Ach ja. Positief denken.