Zelie kwam thuis, en ’t eerste dat ze kwijt wou: ze is verliefd. Op Simon. En hoe weet ze dat? Omdat ze er elke speeltijd mee speelt en dat ze dat leuk vindt. Hij is wel niet verliefd op haar, maar dat is niet erg. En Celeste en Kissa zijn ook op Simon verliefd, maar zij lopen altijd achter hem, wat Zelie niet doet. Zij volgt hem altijd, Kissa en Celeste zijn verliefd op hem en ze lopen erachter.

Simon is op nul van de drie verliefd. Maar zo erg vindt ze dat niet.

Aan tafel kwam ik te weten dat ze vandaag een zoenspel gespeeld heeft: de jongens moeten lopen en de meisjes moeten tikken en dan moeten de jongens proberen de meisjes vast te houden en ze te zoenen. Zelie vindt het wel een leuk spel, maar ook een beschaamd spel: “Omdat het een klein beetje anders is. Ik kan het niet uitleggen.”

En nu net, terwijl ik haar aan het omkleden was: “Weet je wat? Als je bij elkaar ligt en heel veel zoentjes geeft en een jongen en een meisje… Of neen, dan moet een papa zo met zijn benen zo gekruisd doen, en de mama ook, en dan gaan de mama en de papa gelijk in een knoopje, en dan gaat het pietje van de papa in het spleetje van de mama? En dan komen daar kindjes van? Wel, hebben jullie dat in bed ook gedaan?”

Ik moest toegeven van ja.

Zelie: “Ik dacht dat wel. Weet je hoe dat ik dat weet? Uit een boekje van bij juffrouw Wendy toen ik daar nog in de klas zat, maar nu kijken we daar elke dag naar bij juffrouw Lieve.”

Pourvu que le ciel.. >bonk< te laat!