Ik zou eigenlijk, bedenk ik, graag terug wat programmeren. Probleem is dat ik vrees dat ik het geduld niet heb om nog heel veel van nul af aan te doen, wiel-opnieuw-uitvinden-gewijs.

Zucht.

Ik was deze week aan het spreken met mensen toen er twee meisjes iets kwamen vragen. Getver, dacht ik, wat doen die scholieren hier tijdens de lesuren?

En toen bleek dat dat twee meisjes waren die hun universiteit al achter de rug hadden. When did I ever get this old?

Ach, en als ik toch random gedachten aan het bedenken ben: ik kwam bij het papier ruimen een print-out van een stukje C++ uit (denk ik) 1989 tegen. Met alle stukjes mooi apart gecommentarieerd:

/************************************************/
/*                                              */
/*             Bereken computerzet              */
/*                                              */
/************************************************/

while (todo!=0) {       // zolang er nog zetten zijn
    for (int i=0; i<board; i++) { // loop het bord af
        ...             // kijk na of zet legaal is
        ...             // doe zet op temp board
        ...             // evalueer zet

Tee hee. Zo goed bedoeld allemaal, maar eigenlijk zo jaren 80 allemaal. C++ die eigenlijk geen C++ was maar gewoon C met voornamelijk cout in plaats van printf en veel overgeërfde QuickBasic en GfA-Basic-kennis. Ik heb datzelfde spelletje in de loop van de jaren geherprogrammeerd in échte C++, in Java, in ColdFusion (don’t laugh), en eraan begonnen in Delphi en in C#.

Maar net zoals voor mijn boekenbijhoudprogramma in C# en in Delphi, en mijn wiki en mijn blogsoftware in CFMX, en mijn blogposter in Delphi en in C#, en godweethoeveel andere onafgewerkte projectjes en projecten, had ik telkens na een tijdje het gevoel van what the fuck am I doing here? Het gevoel dat ik eigenlijk werk aan het doen was in plaats van mij te amuseren. En dat kan niet de bedoeling zijn.

Enfin. Dat allemaal om er toe te komen dat ik eigenlijk eens zou moeten terug kijken naar Daisy.

Maar dat ik daar ook een beetje de indruk begin te krijgen dat als ik het niet allemaal snel genoeg vind, dat het mij ook te veel zal worden.

Maar misschien is dat dan weer de hoofdpijn en de stijve nek die spreekt, want ik heb eigenlijk wel zin om die Daisy te kunnen.

/rambling mode off.