…of toch bijna. Of toch min of meer.

Cement inspuiten in mijn ruggengraat: big no-no. Het is daar zo shrapnelachtig dat ingespoten cement zomaar rond mijn ruggenmerg zelf zou lopen, en dat is blijkbaar niet zo’n goed idee.

En opensmijten om een titanium wervel te steken tussen al het titanium dat er al in zit, is ook niet meteen aan de orde.

Dus: wachten tot binnen zes maand. Normaal gezien zou het tegen dan wat gestabiliseerd moeten zijn. Met andere woorden, en zonder dat de mens mij wou alarmeren: de pijn die ik binnen een paar maand nog zou hebben, zal ik de rest van mijn leven hebben.

Ah well.